GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1902 - pagina 100

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1902 - pagina 100

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

94

aan, toen ik plotseling een eenzamen reiziger gewaar werd

op die akelige heide.

Met moeite kwam hij vooruit, gebogen schreed hij lang-

zaam voort, kampend tegen storm en regen. Telkens struikelde

hij, nu en dan viel hij over kuilen; kreunend stond hij weer

op, om weer te vallen en weer op te staan.

Doodsbleek was zijn mager gelaat, ontsierd door builen

en bloed. Zijne schoenen had de lange en moeilijke weg

gescheurd; zijne kleederen waren doorweekt en bemodderd.

Het gieren van den wind, het gezwiep van den regen, het

hijgend gesteen van den pelgrim vormden een afgrijselijk

trio van ellende tegenover de monotone stilte.

De arme kon niet meer. En toch, ach nog één wensch

koesterde hij: te sterven, maar zonder dat honend geloei

van den wind in zijne ooren, zonder dat voortdrijvend

geeselen der regenvlagen. O, als hij gindsch bosch mocht

bereiken en aan den voet dier hooge boomen rustig sterven,

de wind nog slechts hoog in de toppen suizend, de regen,

in kracht gebroken rustig in druppels leekend op zijn uit-

geput lijf, beide verzoend, nu hij den strijd opgeeft, beide

hun stervensrythmus hem wijdend.

En krachtig is zijn laatste pogen, dien wellust te ver-

krijgen. Hij bereikt het bosch, het gewenschte en . . , . om

den hoek schijnt hem tegen een lichtend venster van eene

eenzame hut.

O gezegend dat wenkende schijnsel op des rampzaligen

pad! Het flauwe licht blijkt machtig; het wekt weer op

(ie begeerte in dien ongelukkige om, trots alles, te leven.

En niet onder een boom, maar voor de deur der hut valt

hij in onmacht , . . .

Opgenomen en verpleegd verlaat hem mijn droom.

In diepste diepten van vagebonden-ellende zat neer de

„ruïne van een mensch", „de geroepene des Heeren", de

f

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1902

Studentenalmanak | 174 Pagina's

Studentenalmanak 1902 - pagina 100

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1902

Studentenalmanak | 174 Pagina's