Studentenalmanak 1903 - pagina 100

98

Maar wanneer hij kwam in ons huisgezin dan was er nooit

gebrek aan levendigheid van toon, aan luimige scherts, aan

vurig dispuut.

Voor wie hem van nabij kenden — en dat waren er

slechts weinigen, want hij gaf zich niet gauw — was 't geen

geheim, dat hij beschikte over een groote belezenheid in

de wetenschap, die hem lief was, over een helder oordeel,

over een uitstekend geheugen.

Hij was soms wat abstract, wat vreemd, wat onrustig in

zijn denken en doen. Onder zijn commilitones stond hij

bekend als de vrager, rusteloos nu weer dit dan weer dat

vragend, soms, niet juist meer wetend, wat hij had gevraagd.

Maar in de laatste jaren van zijn kort leven had hij,

wien niets menschelijks vreemd was geweest, rust leeren

vinden in God, en hij, de vrager, was langzamerhand vooral

zich gaan bepalen tot deze ééne groote v r a a g : „wat is uw

eenige troost in leven en in sterven beide?"

E n meermalen heeft hij, ook op zijn smartelijk ziekbed,

getuigenis gegeven, welk antwoord er leefde in zijn ziel.

Korten tijd gaf hij les aan het Geref. Gymn. te Kampen.

Met 't stellen van zijn dissertatie, die handelde over de

Romeinsche grafschriften, was hij voor een groot deel klaar.

Het is zijn grafschrift geworden. Waarom heeft God hem

weggenomen ?

Waarom hem aan 't vaderhart ontrukt? hem, den eenig-

sten zoon?

•-i. ^ *

Wij zijn ook allen vragers; en God antwoordt niet op

Zijne daden.

R. MULDER JR.

Litt. hum. docts.

VOORSCHOTEN.

2 1 Nov. igo2.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen