Studentenalmanak 1905 - pagina 209

t9^

aan, om ten slotte, diep te leur gesteld door alles,

«wat de aarde verlokkendst belooft»,

het vanitas vanitatum op de lippen te nemen-

Gelukkig hij, die bewaard bleef voor't vertwijfelend vragen

van den scepticus, die door geen schijnglansen zich laat

verblinden, die «bij 't geklots van den stroom des tijds zijn

ooren niet sluit voor 't klokgelui der eeuwigheid».

Hier zijn «'talles slechts bloemen.

Waarop wij roemen,

't Is alles een dauwdrop, een mager geschenk».

Eens echter zal het zijn ongekende heerlijkheid voor allen,

die God in onverderfelijkheid hebben liefgehad.

De komst van «een schoonen dag» verbeidt ons.

Het beloofde land ligt voor ons. Bij wijlen, — wanneer we

op 't bergpad des levens een hoogen top bereikt hebben —,

aanschouwen we de heilige stad in blauwe-verte.

Daar zal geen moeite, geen verdriet, daar zullen geen

tranen meer zijn. Daar zijn de nevelen, d:e ons verstand

verduisteren, weggevaagd. Daar zal God zijn alles in allen.

«Daar zal 't licht zijn, eeuwig licht zijn,

Licht uit licht en duisternis.»

SAMUEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen