GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1914 - pagina 168

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1914 - pagina 168

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

i

GEDEGRADEERD.

S

oezend en suffend zat ouwe Hein op den donker-ge-

verfden bok van den groen-en-zwart geschilderden

omnibus, die sinds menschenheugenis het eenige verkeers-

middel was in de achterhoeksche streek van het uitgestrekte

Waterland. Hein's vader — indertijd gestorven aan de aloude

kwaal „verval van krachten" — had door zuinig beleid het ding

in eigen exploitatie gekregen, en Hein-zelf had, nu dertig jaar

geleden, de affaire op denzelfden, niet-onvoordeeligen voet voort-

gezet. Zoo sukkelde hij dan dag-in, dag-uit met zijn tweespan

de dorpen van Waterland door, soms met 'n dubbele vracht

passagiers binnen en buitenop, vaak ook met één enkel levend

wezen slechts, die dan in 'n hoek van den bolderwagen ver-

scholen zat, en uitteraard 'n extra-rammeling door z'n leden voelde,

's Zomers, als de vaart bijna geheel overdekt was met witte

en geel-glanzende waterlelies, als de gouden zon de wilge-blaren

tintte in vroolijken glans en bij krommingen van den weg een

donkerend zeil plots opdook uit het schitter-lichtende watervlak,

maar óók, als de regen fel neersloeg op dak en wanden en

de voerman huiverend wegdook onder de kap van z'n ratelende

rammelkast — hotsend en bonkend over den ongelijk-geplaveiden

straatweg—, altijd was Hein „present" geweest, en nimmer nog

wachtte een verregend reiziger zijn hoornsignaal tevergeefs.

Meest was hij opgeruimd van aard en goed-gehumeurd —

hij zou waarlijk ook niet weten, wat meer te verlangen —; hadt

gij hem echter op dezen Augustusdag ontmoet: geen vroolijk

„Qoeien avond" zoudt gij hebben gehoord in 't voorbijgaan, en

de langzaam-loome handbeweging naar de kleurige pet had

wellicht uwe bevreemding gewekt.

Hein zat daar op den bok met gebogen hoofd, in rusteloos

gepeins verzonken, terwijl z'n eene hand heel losjes de leidsels

hield en de linker monotoon met de zweep over de ruggen der

knokig-magere paarden scheerde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1914

Studentenalmanak | 236 Pagina's

Studentenalmanak 1914 - pagina 168

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1914

Studentenalmanak | 236 Pagina's