Studentenalmanak 1941 - pagina 161

Meer is er niet. De stille oorden

van pijn-doorweven menschelijkheid

zijn stiller nog, en de accoorden

vervlog'en uit hun eenzaamheid

tot grooter spreiding, tot vervagen

in verten waar de tijd ontglijdt.

Zoo is het eind van al zijn vragen

ontloopen aan het ruw geweld

der wereld, die hem uit wou dagen

tot spelen met zijn bloed en geld

om wat geluk, dat hem zou dragen,

maar dat hierna niet wordt geteld —

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen