Studentenalmanak 1960 - pagina 13

Dezevanalmanak is niet slechts een uiting van het leven in één Corps,

het Corps der Amsterdamse studenten; doch in dezen almanak

wordt voor het oog der buitenwereld neergelegd het denken en weten

en gevoelen van twee vereenigingen, gescheiden plaatselijk, in den geest

één.

Thans wordt naast het ,,Nil Desperandum Deo Duce" gelezen het,,Fides

Quaerit Intellectum".

Twee handenparen werden in elkaar gelegd; een trouwe studenten-

vriendschap werd gesloten, vriendschap warm en waar, sterk en energiek.

Zij, die hun naam schreven onder ééne beginselspreuke, die stonden

voor ééne zaak, zij wilden niet langer zich vertonen als tweeheid, maar

als ,,één in geest en streven" en daardoor krachtiger en sterker dan ooit,

zich stellen voor de oogen der menschen.

En ze lieten het niet maar bij willen, doch hunne willing werd daad;

wat ze in theorie voor waar en goed hielden, oefenden ze ook in de

praktijk.

Dat bleek uit de verschijning van dezen almanak, bevattend het beste,

wat Amsterdam en Kampen ieder uit eigen boezem te geven hadden.

Wat de inhoud betreft? Och al het goede hier op aarde is slechts relatief

goed. En dat geldt zeker wel in de eerste plaats van wat door studenten

geleverd werd. Want van discentes, die zich nog vormen moeten, die

nog niet „klaar" zijn, aan wier ontwikkeling nog menig steentje moet

worden toegebracht, van hen kan geen mannenwerk verwacht worden.

En daarom roepen we met vertrouwen des lezers clementie in, indien,

wat wij goed oordeelden en lezenswaard, in zijne oogen klein schijnt

en nietig.

We gaven, wat we hadden en konden. Zeer zeker ware ook hier hooger

te bereiken geweest, wanneer ieder Corpslid zijn plicht gedaan en mee

een halmpje had zoeken bij te brengen. Dat is niet geschied. Vandaar,

dat veler hooggespannen verwachting wellicht teleurgesteld worden zal.

Toch blijft ons reden van dank.

Dank aan allen die de uitgave van den almanak trachtten mogelijk te

maken. Ook aan hen, die inzonden, maar hunne inzending zagen weigeren.

Want we waardeerden hun pogen. Zij staan hooger dan wie beter schrijven

kon, maar lui en vadzig te doen nalieten, wat anderen dan misschien

wel zouden doen.

Onzen dank aan Prof. A. Kuyper, die gewillig ons zijne toestemming

verleende tot het plaatsen van zijn portret vóór in den almanak.

REDACTIE

Amst., 26 Nov. 1898.

9

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen