Studentenalmanak 1965 - pagina 253

één van de „trends" in de hedendaagse „planning" is de „overhead

expenses" te „cutten" door inschakeling van personen die in de

„know-how" zijn. Met specimina van de taal waarin medische ver-

slagen veelal worden geschreven, wil ik de lezer niet vermoeien: men

houdt de vuile was binnenshuis. Het klakkeloos overnemen van Engel-

se en Amerikaanse uitdrukkingen die slechts daarom des schrijvers

bedoelingen juister schijnen weer te geven omdat hij slechts een vage

voorstelling heeft van hun werkelijke betekenis, leidt tot een taal-

verzieking, die werkelijke gedachten-overdracht uitermate bemoeilijkt,

zo niet onmogelijk maakt. De taal die als fiere boodschapster van de

ene mens naar de andere zou moeten schrijden, komt niet meer van de

grond en kruipt hulpeloos klagend rond. In de kleine kring van vak-

genoten is zij dan nog wel enigszins verstaanbaar, doch dit vormt geen

argument om niet aan haar ontwikkeling mede te werken. Tenslotte

verstaat een moeder het gebrabbel van haar tweejarige kleuter ook.

Zij is dan echter ook de enige.

De geneeskunde kent sedert lang de Engelse ziekte, de rachitis, van het

lichaam. Het is wellicht niet onaardig eens na te gaan in hoeverre de

ontwikkelingsgang dezer aandoening van het menselijk organisme te

vergelijken valt met de Engelse ziekte van dat andere organisme, het

levende Nederlands. Vooraf dient dan ten behoeve van de niet-inge-

wijde in korte trekken een beschrijving van de ziekteverschijnselen

gegeven te worden. De ziekte openbaart zich uitsluitend bij het jonge

kind, het groeiende organisme, en wel hoofdzakelijk in het skelet. De

voor de stevigte van de beenderen noodzakelijke verkalking vindt

onvoldoende plaats en de gevolgen daarvan zijn vele. Bij de zeer jonge

zuigeling, die nog op zijn rug ligt, wordt het achterhoofd week en af-

geplat. Is hij wat ouder, dan blijkt hij niet rechtop te kunnen zitten,

doch zakt voorover en toont een bochel. De borstkas raakt misvormd,

tengevolge waarvan belemmering van de ademhaling kan optreden;

het kind wordt amechtig en neigt tot bronchitis.

Steunt het bij het zitten op de armpjes, dan gaan deze doorbuigen, en

doet het pogingen om te staan, dan ontwikkelen zich verkrommingen

aan de beentjes die aanleiding geven tot een waggelende gang of, in

zeer ernstige gevallen, staan en lopen geheel onmogelijk maken. Door

zijn gebrekkige skeletontwikkeling wordt het kind tot inactiviteit

gedoemd en die heeft op zijn beurt weer een onvoldoende spieront-

253

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen