Studentenalmanak 1969 - pagina 100

heden, en U bent op slag met mij eens met hoeveel recht historici een

twintigtal jaren wachten alvorens hun geschiedsperiode te gaan

beschrijven.

!^erst dient de mildheid te groeien die de mythologie kenmerkt, eerst dient

men tijd te geven aan wat de theoloog noemt de creatieve zelfwerk-

zaamheid van de vroege christengemeente bij het tot stand komen van het

evangelie-verhaal.

Voor hen onder U, die van nature zwaarmoedig en zwartkijkers zijn,

ligt hierin een troost van formaat: ons studentenleven van vandaag is

niet koddig of banaal, vol verveling en persoonlijke ruzies; over een

tiental jaren is het de kostelijkste periode van Uw leven geworden,

compleet met Van Andel, Van Exel, die rare Coen en Van Ramshorst.

Waren zij het niet die toen en toen dat en dat met zus en zo uithaalden?

Het geworstel om een studentenclub in de polder is tegen die tijd een

heroisch hard zakelijk gevecht om het studentenbelang geworden.

Een tussentijdse rectoraatswisseling is in de herenkamer van het jaar

1991 een paleisrevolte gelijk.

Voor ons echter, optimisten en levensgenieters, is deze mangelgang van

de geschiedenis een marteling.

Wie waagt zich nog aan een beoordeling ,,welkom of niet-welkom" ter

sociëteit, nu niets zeker schijnt en krampachtigheid na jaren starheid wordt

genoemd, de verfoeilijkste aller menselijke ondeugden.

Maar liever heel de haven en het plein op L A N X dan het risico van de

kritiek genomen.

Beter heel de maatschappij op een studentenkamertje gehaald - zoals het

gaat is het goed, 3 bij 4, 4 bij 3 - dan met verstand of beleid geoordeeld.

Eerder het engagement met het risico van het enragement dan iemand

die zegt waarop te staan en gesteld te zijn.

Hoe zou ik, mijnheer de rector, in deze woelingen het hoofd koel houden ?

Zou ik mijn medebestuurder Abma iets durven verwijten, wanneer het na

enige jaren tot een „Hier sta ik, ik kan niet anders" is geworden?

Vecht Wildeman voor een pluim op zijn hoed ?

Is de dichter, componist en dirigent van het „Mea culpa, mea Culpa"

die rustige zesdejaars psychologie-student die voor zijn kandidaats blokt?

Viel de groentijd niet in die herfst, waarin we zwemmend in het regen-

water de warme bakker en de struise melkboerin trachten te bereiken?

Mijnheer de rector,

U begrijpt dat op deze wijze geen redelijk verslag valt te geven van wat

de ondergang van het verschijnsel groentijd heeft begeleid.

E n : nu U dit begrijpt, wilt U wel bedenken dat het vervolg geen historie,

geen verhaal, sage of legende kan zijn, maar slechts alleen maar, één

goede raad.

In de overmoedige stemming van even voor de zomer besliste het senioren-

convent over de opzet van de groentijd.

98

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen