Studentenalmanak 1970 - pagina 168

behulp van felgeverfde hoeden. De onthutste lof daarvoor heeft alleen de

praeses niet gedeeld.

Uit het feit dat het volgend sociëteitsbestuur ons nooit meer uitgenodigd

heeft, blijkt hoe serieus de eersten ons genomen hebben en de ongekend

betrouwbaarheid van overlevering, wat het clubbestuur betreft, want

mochten zij zo af en toe het persoonlijk contact gaan zoeken, dan bleek bij

ons iedereen het altijd druk te hebben. Van Liber, dat de afgelopen maand

ook tot een stichting promoveerde, heeft onze verheugde quaestrix de van

hyperzakelijk talent getuighebbende praeses tot adviserend lid van ons

volgend bestuur gebombardeerd.

Tot nu toe had ze als volwaardig functionEiris iedere liefdesvorm qq

geweerd en koelbloedig geweigerd haar beste beentje voor te zetten voor

die peperdure drankkast, waarvoor je menig dorstende herenziel in vuur en

vlam kunt zetten, alleen al voor je sleutel. Misprijzend liet zij honderden

voor 't batig saldo lopen. Dat het zo heel erg rijk geworden Liber ons

ermee gaat helpen, onthulde ons pas op het laatste nippertje haar macro-

economisch brein. Liever dan het oude vaandel houden voor wat kostbare

jenever, had zij de meisjes van Andel het nieuwe vaandel dus ook wel laten

maken, want als als tegenprestatie Mansio voor een RoUs-Roys verv^dsseld

werd, zou de V.V.S.V.U. dat echt niet merken en het alledaags bezoek, dat

daar nog wel aanwezig was, deed toch of ze feesten in de openlucht. Alle

contacten met de buitenwereld sloot men dan ook naarstig af per telefoon,

want de buren dreigden met politie. Kwam die toch aanbellen, dan voer-

den sterke heren ze uitbundig voor ons dronken, tot ver boven dodelijk

niveau. Met de resterende tegenwoordigheid van geest prikten ze dan een

lucifertje in de bel, om verder burengerucht te voorkomen.

Door het dienstverlenede Corps Co., gedwongen tot een opendeur-

actie, hebben Maarokanen van de achterkant de spullen ontvreemd. Onze

werkster weet daar alles van. Voor 't opruimen vzm de resten van het ge-

spuis, hebben we haar zelfs vaak het tweevoud van haar centjes uitbetaald

gegeven Vanuit de meest verafgelegen streken van het land, vatbaar voor

enguetes, bereikte ons warempel een gerucht van moord. Slachtoffer van

dit zware vakwerk zijn, was het ab — actiaat beschoren, waarvan het

geestelijk bolwerk tijdens haar verloven, omdat ze werkelijk fantastisch

was, de nachtmerries voor ons dreigend kon laten donderen: "Voorwaar,

ons wacht een abattoir, op een der laatste dagen van oktober" welk to-

neel zich ingroef bij de diepe ziel der praeses, die op de ware dag des oor-

deels zat te vlassen als iets dat meegenomen was.

Onze quaestrix, aanvankelijk geschrokken, lacht nu ook van hysterie tot ver

voorbij mystiek. Haar devies was: coüte que coüte op de begane grond te

blijven, wat gold vanaf haar kas tot haar aldus verworven praesesschap voor

de groentijd op gelijke voet. Deze laatste onbekende grootheid heeft het

hele jaar gedacht op veel te hoog niveau: Wat moet er gedaan worden?

Waarom doen ze het niet? Waarom zouden ze ook? Waarom ik niet? en

viel toen plotsklaps binnen met laatste eenzame besluit: "Voor mij is het

met 't Clubbestuur voor eeuwig uit, wegens gebrek aan roepingsbesef der

nabestaanden", waarvan nu het alombekende speculatieve element uit het

bestuur geen "actief" struikelblok meer was, de ongegrondheid zich slechts

kon openbaren.

166

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen