Vrije Universiteitsblad 1950 - pagina 109

dat alles al voorelkaar is en ze morgen aan den dag geheel volgroeid is. Vóór het zover is zal er nog heel wat water door de Schelde vloeien. Maar wij mogen nu toch hopen, dat ze er al heel spoedig zijn zal, al zal zij dan nog maar klein zijn. I n 1930, thans 20 jaar geleden, werd de Wis- en Natuurk. faculteit opgericht; ook zij begon bescheiden met slechts drie hoogleraren (dat is het kleinste aantal dat nodig is om als faculteit erkent te worden) en zie hoe zij nu reeds uitgebreid is. Zo moge het onder Gods Zegen, ook gaan met de Med. faculteit. Maar daartoe moet nog veel gedaan door Directeuren, Curatoren en Hoogleraren, door leden, begunstigers, correspondenten en allen die in de propaganda medewerken; ook door ons vrouwen. Elk op eigen terrein. Maar ook elk met zijn/haar volle persoonlijkheid. Met hand en hart! Met het gebed en met de daad! Straks in 1955 — wat is vijfjaren in het leven ener Universiteit — hoopt de Vrije Universiteit haar 75jarig bestaan te herdenken; moge bij die herdenking dan ook gesproken kunnen worden van den voorspoedigen groei dezer nieuwe faculteit. De betekenis onzer Universiteit neemt steeds toe, ook in het buitenland; wie weet tot welk een zegen ook deze Med. faculteit gesteld wordt. E n nu is het onze plicht om heren Directeuren in hun moeilijk en omvangrijk werk te helpen, door voorziening te treffen in de financiële behoeften —, behoeften die telkens stijgen. Het gaat hiermede als met een gezin. Als het gezin zich uitbreidt en de kinderen groeien, nemen de zorgen toe, maar de zegen ook. Hoe meer onze Universiteit zich uitbreidt, des te groter worden haar behoeften en des te meer wordt ook van ons vrouwen gevraagd. Maar in des te wijder kring werkt haar zegenrijke invloed. Daaraan voor wat onze taak betreft mede te werken is heerlijk. Want daarmede werken wij in des Heren wijngaard. E n dan blijft immers geen onzer achter? Wij loven, danken en prijzen den Naam des Heren, die grote dingen aan ons gedaan heeft en bidden, geef Gij ons bij den voortduur geloof, moed en kracht om met dit ons zo eenvoudige werk voor Uwe zaak. Uwe eer, dankbaar voort te gaan, doende wat onze hand vindt om te doen. Immers: Nooit kan 't geloof te veel v&wachten. Des Heilands woorden zijn gewis. 't Faalt aardse vrienden vaak aan krachten. Maar nooit een vriend als Jezus is. Wat zou ooit Zijne macht beperken? ' t Heelal staat onder Zijn gebied. Wat Zijne liefde wil bewerken, Ontzegt Hem Zijn vermogen niet.

De najaarsactie 1950 bracht voor ons. Vertegenwoordigers-propagandisten, de bekoring mee om gedurende een paar weken op het Bureau in Amsterdam aan de voorbereidende, arbeid deel te mogen nemen. 'k Heb daar wel wat gezien en geleerd. Ik ben nu in staat om bijna net zo vlug als de jongste bedienden een circulaire te vouwen en in een enveloppe te stoppen. Wij hadden ook het genoegen om van iedere plaats te mogen tellen het aantal contribuanten, de bedragen van hun contributie en het aantal busjes. Daar zat spanning in. Hoe hoog zouden we komen? Daar zat echter nog meer in. Dit: Een lesje voor U en voor mij. Wanneer iedere medewerker(ster) straks doet, wat gedaan moet worden, dan zal het gestelde doel onder Gods zegen worden bereikt. Ik telde nl. in verschillende plaatsen, die ik goed ken, nog heel wat contributiebedragen, die nog geen gulden bereikten. Ik miste uit heel wat plaatsen de bijdragen van onze jonge mensen, die zeker bij willen dragen, wanneer het maar gevraagd wordt. E n het aantal busjes kan in vele plaatsen zo veel omhoog dat het ideaal: honderdduizend busjes, werkelijkheid kan worden. Moeilijk zegt U ? J a , dat ben ik met U eens. Maar toch niet zo moeilijk dat we er niet aan gaan beginnen. Hier ligt een terrein waarop we met succes kunnen opereren en wat is er dankbaarder werk? We hebben nog meer ervaringen opgedaan. Ik zal U deze zo in de loop van deze periode tijdens onze persoonlijke gesprekken wel eens doorgeven. Dat we in de vroegere rookkamer van Dr A. Kuyper en in het Bilderdijkmuseum gestopt werden, was heus niet omdat we daar zo rustig en ongestoord konden werken, maar duidt aUeen maar op gebrek aan kantoorruimte. Eerlijk gezegd, het verbaast mij dat er op ons kantoor met zo'n beperkte ruimte nog zo kan worden gewerkt als er gedaan wordt. Dat kan alleen, dacht ik, omdat ook onze mensen daar, in hun werken voor onze Vrije Universiteit zich door het hoge ideaal laten bezielen. Doet U het in de organisatie, dames en heren? Dan zullen wij straks misschien weer naar het Bureau moeten om te helpen tellen de vele nieuwe leden, contribuanten en de duizenden spaarsters. En al heb ik nog zo'n hekel aan tellen, ik hoop dat ik dan minstens een maand mag komen, en dat U in het gehele land daarvoor gaat zorgen. Wij zullen het met plezier verwerken. J. K. 2155

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen