Vrije Universiteitsblad 1969 - pagina 115

gaan bemoeien met de manier waarop de universiteit reilt en zeilt. Dr. Kiers: Daar ben ik niet ZQ bang voor. Laten we deze mensen er alsjeblieft bij betrekken om het zicht op de maatschappij te bewaren. Dr. Van Nes: Het is een stukje ingebouwde controle. Redactie: Welke rol kan de Vereniging hier spelen ? Ds. Ringnalda: Voor de Vereniging ligt hier een geweldige . kans. Denk maar aan de V.U.-dag in Assen, al was dat dan een geweldig gemiste kans. Dat vond ik wel erg jammer. Daar kon je niet alleen zien hoe die studenten er nu uitzagen, maar je kon ook horen wat ze te vertellen hadden. Een gemiste kans, echt waar. Van der Wal: Voor de studenten was het ook een teleurstelling, dat zoveel mensen niet geïnteresseerd waren in wat de studenten bewoog. Al moet ik erbij zeggen dat we in de pauze wel erg veel met mensen hebben kunnen praten. Die wilden echt weten wat wij bedoelden. Alleen in de vergadering is daarvan weinig gebleken. Dat betekent overigens niet dat we de Vereniging nu afgeschreven hebben. We hebben alleen zo weinig tijd om ermee bezig te zijn. Er is nog zo ontzettend veel te doen. Dr. Van Nes: Na afloop van die vergadering in Assen was ik ook nogal ongelukkig. Toch had Assen ook een goede kant. De jaarvergaderingen verliepen gewoonlijk nogal idyllisch. Die idylle is nu verstoord. Dat wil ik wel positief duiden. Ik ben ook blij dat Van der Wal nu zegt dat hij zich toch bij de Vereniging betrokken voelt. Redactie: Zouden de studenten niet een kruistocht door het land kunnen houden naar analogie van de kernvraagstukken-tournee ? Van der Wal: Waarom niet andersom? Laten de mensen eens een week lang in een faculteit komen kijken. Dan kunnen we gezamenlijk een programma opstellen en een soort project aanvatten. De universiteit moet veel meer volksuniversiteit zijn. Dr. Van Nes: De idee van de open universiteit spreekt mij geweldig aan. Daar zouden we best eens iets aan kunnen doen.

afgetreden als curator

Ds. P. N.

Kruysuijk

Als curator van de Vrije Universiteit is in de afgelopen zomer afgetreden ds. P. N. Kruyswijk. Hij is niet heengegaan omdat hij er genoeg van had of omdat zijn krachten hem hadden begeven. Zijn leeftijd gaf hem het recht om terug te treden. Juist dezer dagen is hij twee en zeventig jaar geworden. Reeds eerder had hij het voornemen te kennen gegeven om die reden zijn taak als curator te mogen neerleggen. Hij bewilligde er echter in hiermede geduld te hebben totdat zijn plaats door een ander zou zijn vervuld. Nu deze andere werd gevonden, was voor hem ook het moment aangebroken om in werkelijkheid zijn taak te beëindigen. Gedurende ruim dertien jaar heeft hij haar waargenomen. Want in januari 1956 is hij voor het eerst als curator opgetreden en wel in de vacature, ontstaan door het overlijden van dr. J. Hoek. Daarna werd hij tot tweemaal toe herbenoemd. De laatste zittingsperiode die voor hem in 1966 begon, werd niet tot het einde uitgezeten. De rust is aan deze volijverige curator, die met grote nauwgezetheid zijn taak heeft vervuld, ten volle gegund. Het is in een tijd van stormachtige ontwikkeling voor de universiteit dat hij er zich op moest toeleggen. Er werd in die jaren van de bestuurders veel gevraagd om alles met de nodige wijsheid te beslissen en om steeds te bevorderen dat de rechte man op de rechte plaats kwam bij de bezetting der katheders en bij andere benoemingen. Uit de aard der zaak ben ik niet de meest aangewezene om over het aandeel van de afgetreden curator in de verrichte werkzaamheden en de genomen beslissingen te spreken. Voor het grootste gedeelte voltrekt zich het bedoelde werk in de beslotenheid van de beraadslagingen der bestuurders. En naar mijn mening is zulks een goede zaak, van hoeveel belang het ook moge zijn dat alle bij de te nemen beslissingen betrokkenen de gelegenheid ontvangen zich uit te spreken en invloed te oefenen. Alleen medebestuurders zouden daarom in staat zijn een gefundeerd en volledig oordeel kenbaar te maken over het door ds. Kruyswijk in hun midden gepresteerde. Maar van het gevoerde beleid treedt toch wel zoveel naar buiten dat het voor een meelevend iemand in de verdere kring der universiteit niet te moeilijk behoeft te vallen zich een globaal oordeel te vormen. Dan meen ik te mogen zeggen dat de afgetreden curator getoond heeft de rechte man op de rechte plaats te zijn. Dit is voor mijn besef telkens weer gebleken in zijn optreden zowel naar binnen als naar buiten. Hij wist de zaak der universiteit steeds met bekwaamheid en wijsheid te behartigen. Diverse aspecten van die zaak hadden daarbij zijn aandacht. En wat in dat opzicht vooral moet worden gewaardeerd, is, dat hij steeds bijzondere belangstelling aan de dag heeft gelegd voor de persoonlijke kant. Hij zocht steeds door te dringen tot de persoon van degenen met wie hij in zijn kwaliteit van curator te maken kreeg. Hij was er op uit de persoonlijke verhoudingen in overeenstemming te doen zijn met de grondslag van de universiteit en die verhoudingen zuiver te houden en zo nodig in het reine te helpen brengen. Hij had grote liefde voor de universiteit en voor wie aan haar op de een of andere wijze verbonden waren. Het moet worden gezegd dat ds. Kruyswijk de universiteit met ere heeft gediend en voor haar belangen op krachtige wijze heeft gewaakt. Zonder curatoren die een opvatting hebben van hun taak als de zijne en die deze trachten na te komen met een nauwgezetheid en een toewijding als door hem aan de dag gelegd, kunnen wij het ook in de toekomst niet stellen. D. Nauta

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen