Vrije Universiteitsblad 1970 - pagina 145

ff OPEN D A C "

faculteit der geneeskunde op 28 nov. 1970 TEN

GELEIDE

DOOR PROF. DR. G. DE WIT, DECAAN DER FACULTEIT DER GENEESKUNDE

Lastige faculteit Wij van de medische faculteit hebben de naam lastig te zijn. We kunnen ons dadelijk verontschuldigen door op te merken dat wij daar zelf weinig aan kunnen doen. De mogelijkheden van de medische behandeling nemen stormenderhand toe, maar dit brengt mee dat aan de personeelssterkte, de ruimten en de technische outillage hoge eisen worden gesteld. We moeten daar ook aan voldoen, want wij hier in Nederland zijn in de gelukkige omstandigheid, dat er geen onderscheid wordt gemaakt in de waardering van de diploma's van de diverse universiteiten. Wij moeten dus op hetzelfde peil staan als de andere universiteiten. Onze steeds groter wordende eisen bezorgen echter aan de directeuren veel hoofdbrekens. Wij hebben hier in Nederland volledige studievrijheid, althans wat de universiteiten betreft. Het aantal jongelieden, dat medicijnen wil gaan studeren neemt stormenderhand toe. Deze moeten dus allen toegelaten worden. Andere scholen kunnen rustig zeggen dat zij geen plaats meer hebben als ze vol zitten. Wij hebben dat recht niet. Deze studentenlast drukt zwaar op de faculteit, een last die ze moeilijk kan dragen omdat ze nog in opbouw is. Deswege wordt er wel gemopperd tegen het grote aantal studenten en daarom zal het departement ons ook wel lastig vinden. Alles kan De welvaart brengt zegeningen mee. We moeten natuurlijk een open oog hebben voor het feit dat het tegenwoordig allemaal maar kan: het oprichten van een peperdure medische faculteit, de 100 procent subsidie, het meedoen aan de enorme escalatie van de medische wetenschappen. Het stemt ons oprecht dankbaar. Onbeperkt? De welvaart brengt ook zorgen mee. Zoals reeds gezegd, het aantal jonge mensen dat kan gaan studeren en ook wil gaan studeren (dit is een positief iets) neemt hand over hand toe. Nederland is mogelijk het enige westerse land dat deze stroom niet aan banden heeft gelegd door een numerus clausus of een numerus fixus. Voorwaar een mooi beginsel, maar er zijn aanwijzingen dat de onbeperkte toename van studenten te zeer beslag legt op de medische faculteit en de wetenschappelijke kwaliteit van het werk doet verminderen. De groei van de wetenschappelijke staf houdt geen tred met de groei van de medische faculteit en zeker niet met de groei van het aantal studenten. Voor het kweken van een wetenschappelijke staf is nl. tijd nodig.

om deze taak op zich te nemen. Met een zeer grote mate van bereidwilligheid ter wille van het algemeen belang stemde de Vrije Universiteit hierin toe. De oprichting van deze subfaculteit betekent echter vooralsnog ook een belasting van de gewone geneeskundige faculteit o.a. omdat èn wat de personele bezetting betreft èn wat de ruimtelijke voorzieningen betreft deze nieuwe subfaculteit in eerste instantie weer aangewezen was op de geneeskundige faculteit. Gelukkig breidt het wetenschappelijke corps van de nieuwe subfaculteit zich voorspoedig uit. De groei. Een paar cijfers over de groei. In 1950 deden de eerste 31 studenten hun intrede in de faculteit. Dit aantal groeide de eerste tijd regelmatig maar niet spectaculair tot 85 eerstejaars studenten in 1962. Toen begon echter de stormloop en de laatste jaren moest aan 350 eerstejaars studenten onderwijs gegeven worden. De medische faculteit is nu met 1402 ingeschreven studenten de grootste faculteit van de VU.

Gebouwen Waaruit bestaat nu onze medische faculteit? Wat gebouwen betreft, twee prachtige nieuwe gebouwen: het ziekenhuis en het ,,gebouw der medische faculteit", het complex van laboratoria voor de eerste 3 jaargangen studenten waar ze onderwijs krijgen voordat ze rijp zijn om het ziekenhuis te betreden. Dit gebouw herbergt ook de administratieve diensten, bibliotheek, etc. Het ziekenhuis is ondertussen al weer veel te klein. Het nieuwe gebouw der medische faculteit kan nog juist aan de ruimtelijke eisen voldoen, maar ook hiervoor zijn al weer uitbreidingsplannen noodzakelijk. Tandheelkunde Wat betreft de tandheelkundige subfaculteit, de behoefte aan tandartsen is zo groot dat de minister in 1968 vrijwel van de ene dag op de andere besloot om een nieuwe tandheelkundige subfaculteit op te richten en de Vrije Universiteit vroeg

Pro], dr. G. de Wit VU-BLAD

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen