VU Magazine 1972 - pagina 337

raat kan niet zonder grondstoffen, en daarvoor is weer nodig dat men een vinger in de pap houdt in delfstofrijke gebieden. Als prof. Uytenbogaardt denkt aan de Russische inval in Finland dan denkt hij aan nikkel, bij Zuid-Korea aan de rijkste wolframmijnen ter w/ereld, en bij Vietnam aan olie. 'Rondom dat heie schiereiland is olie gevonden. En daarom ben ik er haast van overtuigd - net zoals in Zuid-Korea het geval was -, dat de Amerikanen dat niet loslaten, alweer vanwege bepaalde grondstoffen. Wat in de kranten komt over Indo-China is eigenlijk maar een fractie. Dan vraag je je af, waar dat naar toe moet en wie daar. achter staan.' Voor het gesprek met VU-magazine heeft prof. Uytenbogaardt een krantebericht uit Trouw van 13 september 1968 meegebracht, waarin presidentskandidaat IVIcCarthy het een en ander onthult over de macht van het Ministerie van Defensie in de V.S. Leest voor:' "De militairen beheersen de natievorming in de onderontwikkelde wereld," zegt McCarthy. "Herhaaldelijk wordt van militair personeel gebruik gemaakt voor politieke doeleinden. Negentig procent van alle wetenschappelijk onderzoek dat de Amerikaanse regering laat verrichten is gericht op militaire programma's. Het Ministerie van Defensie schenkt per jaar een half miljard dollar aan universiteiten. De universiteiten beschouwen het Ministerie van Defensie steeds meer als een bron voor benodigd kapitaal. Door deze verhouding is het militair apparaat 'n bedreiging voor de onafhankelijkheid van onderwijs." Nou, dat zijn citaten uit het verhaal dat toen in Trouw stond. En dat geldt nog steeds, ik dacht haast in verhevigde mate.' (De Leidse Universiteit besloot kortgeleden een gift van het Amerikaanse Ministerie van Defensie van 50.000 gulden voor 'n onderzoek op medisch gebied te weigeren, red. VUm.) Prof. Uytenbogaardt, die aan zijn verblijf in Zweden (1956-60) de Zweedse nationaliteit heeft overgehouden, laat zich met voldoening uit over de scherpe veroordeling van 'ecocide' door premier Palme op de milieuconferentie in Stockholm. 'Ik ben trots op m'n Zweedse regering, die de moed heeft om het nu een? te zeggen tegen de Verenigde Staten. Een Nederlands minister-president zou het lef niet hebben. Misschien denkt hij wel in z'n hart: wat zegt die Palme dat fijn, maar hij zou het niet in z'n hoofd halen om in het openbaar zich ook zo te uiten. En toch . . . als christelijk man moét hij inzien, dat het de snige mogelijkheid is om iemand tot de orde te roepen. Ik kan me niet voorsteilen dat een christelijk staatsman achter Amerika aanloopt om dit soort zaken goed te praten. Uitgesloten!'

Roel van Duyn:

Geen kernenergie, maar wind en water Een van de felste tegenstanders in ons land van het opvoeren van energieverbruik en de bouw van kerncentrales is Roel van Duyn, voormalig kabouterraadslid van de gemeente Amsterdam. 'Een document des doods', noemt hij de 'Nota inzake het kernenergiebeleid' van minister Langman. De nachtmerrie, die hij had naar aanleiding

Roef van Duyn

van dit regeringsstuk, beschrijft hij in zijn binnenkort verschijnende 'Energieboekje' als volgt: 'Hoe zal Nederland er in het jaar 2000 uitzien, als dit boze visioen van de SEP (Samenwerkende Elektriciteits-Produktiebedrijven) en de regering-Biesheuvel gerealiseerd worden? Vrijwel elk water van enige betekenis zal als koelwater gebruikt worden en dus aan verrotting prijsgegeven zijn. Goed drinkwater zal een kostbaarheid zijn. Het meeste water zal wegens thermische en radio-actieve verontreiniging afgekeurd worden als drinkwaterbron. Ook de lucht zal rijkelijk met radio-actief krypton en xenon besmet zijn. Stralingsziekten en mutaties zullen onder de Nederlandse bevolking wijdverbreid zijn. Die bevolking zal een naargeestig en opeengedrongen bestaan leiden aan de randen van gigantische industriegebieden, waarvan de

atoomreactoren de zieke harten zijn. Want de geplande verachtvoudiging van onze totale elektriciteitsproduktie zal uiteraard tot uitdrukking komen in een evenredige groei van de industrie. De "Nota inzake het kernenergiebeleid' is een document des doods.' Wat er zijns inziens wel moet gebeuren, vatte Roel van Duyn samen in het dagblad De Tijd van 26 mei van dit jaar. 'Ik ben van mening dat een oplossing voor het energievraagstuk alleen gevonden kan worden door (a) de groei van het elektriciteitsverbruik drastisch af te remmen; (b) research in veel grotere mate dan nu te doen naar de exploitatie van de zon en de wind. Stoppen met kernreactoren, vrijwillig of onvrijwillig wegens levensgevaarlijke radio-actieve verontreiniging zal in de naaste toekomst onvermijdelijk zijn.' Hij schreef dit in een scherpe discussie in het dagblad De Tijd met ir. F. Stibbe (Arnhem) over de gevaren van de kerncentrale Dodewaard. Uitvoeriger werkte hij z'n denkbeelden uit in het Energieboekje, dat binnenkort bij de uitgeverij Bert Bakker (Den Haag) verschijnt. VU-magazine stond hij toe alvast iets uit dit boekje te publiceren. 'Wat wij nodig hebben om de milieu-crisis, waarin we ten onder dreigen te gaan, te overleven is een heel andere technologie. Een alternatieve technologie die van tegenovergestelde principes uitgaat: Produkten moeten goedkoop, zo klein mogelijk, veilig, schoon, eenvoudig en duurzaam zijn. Ze moeten eenvoudig te reparêrer) zijn, zodat ze lang meegaan en iedereen ze goed kan beheersen. Door die eigenschappen zullen ze ook leiden tot decentralisatie van macht en tot grotere onafhankelijkheid van de mensen. Iedereen kan op een fiets rijden en de meeste mensen kunnen zelf kleine reparaties aan hun fiets verrichten. Molens zijn heel veilig en schoon, ze hoeven ook niet duur te zijn. Veel mensen kunnen binnen korte tijd leren hoe een molen werkt. Zonnecellen om elektriciteit mee op te wekken zijn ook duurzaam, schoon en veilig, al zijn ze op dit moment nog moeilijk te maken. Hetzelfde geldt voor allerlei biologische landbouwtechnieken: in het bijzonder van het verwerven van de bekwaamheid tot dat laatste zal ons lot in de laatste decennia van deze eeuw afhangen. 25

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen