VU Magazine 1973 - pagina 225

zigingen. Onderwerpen, die brede lagen van de bevolking raken, laten zich niet zo gemakkelijk in een taalkundige formulering vangen. Daar is de materie te complex en de taal te veelduidig voor. Wetgeving is eigenlijk steeds een compromis-voorstel, waarin getracht wordt zoveel mogelijk partijen tevreden te stellen. Vindt u dat de wetgever aan wetenschappelijke opvattingen de voorkeur mag geven boven maatschappelijke? Wetgevende arbeid is voor een groot deel wetenschappelijke arbeid en voorzover zij dat niet is, maakt ze er in elk geval gebruik van. De wetgever, zeker de strafwetgever, is geen mathematicus die te maken heeft met een soort waardevrije wetenschap. De strafrechtwetenschap heeft zoveel raakvlakken met maatschappelijke, religieuze, zedelijke aspecten van het menselijk bestaan, dat het juist daarom zo moeilijk is voor de wetgever om uit de verschillende mogelijkheden een keuze te maken. Hoe zou de wetgever een kwestie als abortus of euthanasie bevredigend kunnen regelen als de opvattingen zo verdeeld zijn in de medische, sociale, ethische, psychologische sector van de wetenschap? Zou de wetgever soms niet boven die verdeeldheid moeten gaan staan? Wie is feitelijk de wetgever? Dat is toch de regering en het parlement. De Nederlandse volksvertegenwoordiging is nergens zo verdeeld als het gaat om onderwerpen als abortus. Dat hangt weer samen met de grote verscheidenheid aan opvattingen, die volgens ons kiesstelsel de kans krijgen in het parlement te worden vertegenwoordigd. Maar dat neemt niet weg dat de parlementariërs zich bij hun wetgevende arbeid zoveel mogelijk dienen te distantiëren van alle mogelijke emotionele explosies, die zich van tijd tot tijd in de samenleving voordoen. Als de verdeeldheid groot Is, moet de wetgever uit de verschillende opvattingen dan maar een keuze maken, of helemaal niets regelen? Persoonlijk ben ik voorstander van een grote terughoudendheid van de wetgever, zeker wanneer van hem geen bemoeienis wordt gevraagd. Ik denk hier dan met name aan het gebied van de zedelijkheid. Wanneer de wetgever een bepaalde gedraging niet strafbaar stelt, betekent dat nog niet dat hij haar goedkeurt. Een zekere terughoudendheid houdt natuurlijk altijd bepaalde risico's in. Ik geloof dat we sommige risico's, die aan niet-strafbaarstelling verbonden zijn, maar moeten nemen. Als de nood aan de man komt, is er echt wel een oplossing denkbaar. Tenslotte komen wetten altijd nog sneller tot stand dan dat zij worden afgeschaft.

^0.«^A^ v o o r u w gezondheid bestaat niet alleen uit verpleegsters. Ook de specialist, de apotheker, de medisch-analist, de huisarts, de chirurg, de ambulance-bestuurder en vele anderen behoren t o t dit teann. U k u n t zich verzekeren v a n deze kostbare lijfwacht via een ziektekostenverzekering. Als u deze verzekering sluit bij een onderlinge instelling, zoals OHRA, d a n is d e premie o o k niet zo h o o g . Bovendien hebben de verzekerden een belangrijke inspraak in organisatie, v o o r w a a r d e n en tarieven. O H R A staat bekend o m de snelle afwikkeling v a n ingediende schadeclaims. Nadere gegevens? Vraag ze aan - zonder postzegel onder: O H R A - A n t w o o r d n u m m e r 3 4 4 Arnhem. OHRAu.a. ziektekostenverzekering arnhem

ld

van pallandtstraat 11a tel.085-455911 postbus 87

13

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen