VU Magazine 1975 - pagina 432

1^ magaüne 34

lossing is de totstandkoming van een Europese Eenheid met inbegrip van de Sovjetunie. Iets dergelijks heeft welücht de Gaulle voor ogen gehad. Op het ogenbük schijnt mij slechts de Westeuropese oplossing realistisch. Deelname van de Sovjet-Unie aan de Europese integratie is eigenlijk slechts mogelijk onder Russische heerschappij en dit laatste wenst men over het algemeen toch niet in West-Europa. We moeten bij dit alles toch bedenken dat Westeuropa ook als politieke eenheid in economisch opzicht veel sterker afhankelijk is van de zuidelijke gebieden, zoals de olielanden, dan de Verenigde Staten en de SovjetUnie. In dit licht is West-Europa eigenlijk slechts dan een economische mogendheid, wanneer zij haar betrekkingen met de zuidelijke landen kan stabiliseren. Deze stabilisering kan evenwel niet op militaire wijze geschieden. In wezen kan zoiets slechts op economische wijze plaatsvinden, want ik zie absoluut niet het belang ervan in dat Westeuropa ook een militaire grote mogendheid moet worden. In dit opzicht blijft een defensiepolitiek in Atlantisch verband de enige mogelijkheid voor West-Europa. Maar worden de bedenkingen tegen de NATO de laatste tijd niet veel sterker in West-Europa? Ja, daar kan ik wel in komen. De meesten zitten niet graag in de NATO. De vraag is alleen wat willen zij nu. Als de bewapening in zijn totaliteit afgeschaft wordt, ja, dan bestaat een andere situatie, maar dat is op het ogenblik niet realistisch. Mijn prognose is dat men in West-Europa de Atlantische binding wil behouden omdat men beseft de keuze te hebben tussen een binding met Amerika of een afhankelijkheidsverhouding met de Sowjet-Unie en inziet dat er geen derde mogelijkheid bestaat. De situatie van de coöperatieve bipolariteit is toch ook slechts een status quo? Jazeker, daarom houd ik een derde wereldoorlog ook voor waarschijnlijk. In de geschiedenis hebben de machtsverhoudingen altijd veranderingen ondergaan en deze zijn doorgaans door oorlogen bewerkstelligd.

Tegenwoordig is mijns inziens de eigenlijke politieke taak de overwinning van de oorlog, maar dit bestaat niet daaruit dat men alle overig'e politieke structuren handhaaft en alleen geen oorlog voert. Dat gaat niet. Er moeten volkomen nieuwe structuren komen. Daarentegen duidt het streven van vele Westeuropeanen om zo volledig mogelijk onafhankelijk te zijn van de Amerikanen en van de Arabische olie op een denkwijze in totaal conservatieve kategorieën van de klassieke politiek der grote mogendheden. Zolang er grote mogendheden bestaan, bestaat er oorlog. Daarom zeg ik: natuurlijk zal de politieke constellatie op den duur veranderen. Zo kan men toch niet aannemen dat bij voorbeeld de Russen een reusachtig

sterke militaire macht opgebouwd hebben, zonder hiervan ooit gebruik te maken! De Russen zijn weliswaar zeer voorzichtig en hebben altijd een zeer defensieve pohtiek gevoerd, maar zij zullen geen enkele positie vrijwillig opgeven, die zij kunnen verdedigen. Datzelfde geldt ook voor de Chinezen, de Amerikanen én de Europeanen. Want alles wat wij zonet besproken hebben is in dit schema gedacht. De stabiliteit die er op het ogenblik bestaat met behulp van „second strike capability" en wat hierbij verder hoort, is technologisch verzekerd. De technologie verandert evenwel elke zeven jaar. Dus wat nu stabiel is, is over zeven jaar misschien niet meer stabiel. Bovendien heb ik een grote getuige voor het feit dat de huidige situatie niet stabiel is; Kissinger! Kissinger zou toch immers niet als een waanzinnige door de wereld reizen, als hij niet wist dat de wereld instabiel is. Hij weet hoe gevaarlijk de imperialistische politiek is, maar hij weet ook dat de basis van deze politiek niet te veranderen is. Daarom probeert hij deze politiek in ieder geval zo stabiel mogelijk te maken: dit noem ik nu coöperatieve bipolariteit. Nu moet ik nog iets zeggen in verband met mijn politieke geschriften. Ik heb over politieke vragen met name in het verleden voor het publiek altijd optimistischer geschreven dan ik dacht en wel om een politieke reden: het is zinloos om de mensen angst aan te jagen, want dan raken ze alleen maar in paniek. Men moet hen daarentegen een weg wijzen, die zij bewandelen kunnen en daartoe moet die weg een bepaalde kans hebben. Ook ais ik tegenover die weg sceptisch sta, meen ik dat ik de weg die ik als de beste zie, met iets meer optimisme moet verdedigen, dan ikzelf in feite heb. Kissinger bevindt zich in precies diezelfde situatie, zoals ik die hier geschreven heb. Waarom bestaat er geen Russische Kissinger? Omdat Amerika een vrij land is. Kissinger heeft zijn positie verworven, juist omdat het hem mogelijk was zijn werkelijke meningen op te schrijven. Ik geloof dat de Sovjet-Unie de negatieve gevolgen van de afwezigheid van de vrije meningsuiting voortdurend zal merken. Ik geloof dat het een zwakte van de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen