VU Magazine 1977 - pagina 424

I(Z1 magame 26 seert, is toneel inderdaad iets. dat Afrika nog maar kort kent. Maar dat is juist een vorm van toneel, die in het westen steeds meer als een beperking wordt ervaren. Het bijzondere van de meeste vormen van dramatische kunst in Afrika is juist, dat de ,,toeschouwers" actief bij het gebeuren meespelen. In Afrika wordt het gesproken woord ook bijna altijd gecombineerd met andere uitingsvormen: muziek, vooral rythme, zang en dans. Juist deze elementen - de éénheid publiek/acteurs en de vermenging van verschillende kunstvormen - krijgen in het westen tegenwoordig de nadruk in allerlei toneel 'experimenten: het begrip ,,totaaltheater" is al bijna weer een cliché geworden. In veel Afrikaanse dorpen wordt nog steeds zulk totaaltheater in oeroude vorm opgevoerd; die directe contacten met de oude traditie beïnvloeden ook de moderne Afrikaanse toneelschrijvers. Mineke Schipper waarschuwt, dat alleen ai de vraag of in pre-koloniaal Afrika wel van ,,echt toneel" gesproken kan worden, een ethnocentrische instelling verraadt (ethnocentrisch = alles vanuit de eigen cultuur beoordelend). Zij benadrukt, dat het niet juist is ,,het westers toneel, zoals dat zich de laatste eeuwen heeft ontwikkeld als kriterium te nemen om uit te maken of andere volken het toneel wel of niet kennen!" (pg.8) Het lijkt veel zinvoller om van dramatische kunst te spreken zodra er in de bijeenkomsten een taakverdeling binnen de groep blijkt: als er b.v. een onderscheid is tussen verteller/zanger enerzijds en toeschouwers/koor anderzijds. In die zin is het drama in Afrika oud en bijzonder rijk aan aspecten.

Muziek, zang en dans vormen een eenheid io het Afrikaanse theater

De verteller speelt een grote rol in het Afrikaans toneel

Mythen, dierenverhalen en heldendichten Het boekje van Mineke Schipper geeft een duidelijk overzicht van al de verschillende uitingsvormen van dramatische kunst in Afrika. In de voorstelling van Bakuba wordt haar indeling gevolgd en daardoor krijg je een goede indruk van de rijkdom van de dramatische traditie in Afrika. De voorstelling begint met een collage van mythen (van de Foelani, de Yoruba, de Nupe e.d.): scheppingsverhalen, waarin een antwoord gezocht wordt op vragen als ,,waar komen wij vandaan?" ,,hoe is de dood in de wereld gekomen?" e.d. De eerste vormen van drama hebben in Afrika vaak een religieuze lading. Net als de eerste toneelvormen in onze eigen traditie (men denke b.v. aan de

r.

,,Oiurun brengt leven", Bakuba dramatiseert een Afrikaanse scfaeppingsmythe

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen