VU Magazine 1977 - pagina 34

nl magazine 32

voorbeeld de VARA met haar „rozenactie" ondanks de niet onaanzienlijke ledenwinst daarmee ook werkelijk iets gewonnen heeft. Toen, medio september van het vorige jaar „opperbolleboos" Kloos in eigen persoon op de buis verscheen om deze actie in te luiden werd niet bij voorbaat duidelijk of het hier ging om het verkrijgen van steun van hen, waarvan blijkens politieke voorkeur of maatschappelijke stellingname mocht worden verwacht, dat zij de ideële doelstellingen van de VARA konden onderschrijven. Het uitdelen van rode rozen op pleinen, in sloppen en in straten wekt eerder het vermoeden dat het leden winnen als zodanig — n'importe qui — van meer belang was. Leden waarvan juist niet bij voorbaat vaststond dat zij kennis hadden van, of instemden met de visie waarvoor de VARA staat.

Concert Een conclusie ligt nu voor de hand. Pogingen die het behouden van een A-status In de ether moeten bewerkstelligen en die eigen identiteit en separaat bestaansrecht ondermijnen zijn in feite bij voorbaat gedoemd te mislukken, omdat ze een averechts effect hebben. De consequentie die men daaruit kan trekken is deze. Voorde geprofileerde omroepen zou het — wanneer een dergelijke trieste gelegenheid zich voordoet — beter en zelfs aantrekkelijker zijn om die B-status te aanvaarden. Immers, dan krijgt de eigen identiteit alle kans. Men kan van EO en VPRO — die een dergelijke B-status bezitten — zeggen wat men wil, maar een eigen identiteit en een sterk profiel kan men hen beide onmogelijk ontzeggen. Laatstgenoemde zegt een A-status ook geenszins te ambiëren. Naar mijn mening geldt bij dit alles: Üever klein, maar nochtans herkenbaar en strijdbaar, dan grijs, gezichts- en machteloos alsnog ten onder gaan. Verdere vertrossing zal een situatie in de omroepwereld bewerkstelligen, die veel weg heeft van een concert voor zes strijkers, met één en dezelfde partituur; een concert dat beperkt blijft tot een eindeloos herhaalde „one note-samba".

Nationaal Een originele oplossing om uit de huidige „vertrossings-impasse" te geraken kwam

onbewust, vaak kwalijk. En dan gaat het dikwijls, om een overmatig harmonieus wereldbeeld waarbij de zich voordoende problemen slechts van individuele aard zijn en binnen de 25 minuten — de gemiddelde duur van een zogenaamde „familieserie" — oplosbaar blijken. De beslissing, al dan niet uitzenden door een afzonderlijke omroep, blijft hierdoor echter arbitrair. In de Haagse Post zag Fris Muller enige tijd geleden de functie van de tv zo

van VPRO-zijde. Radio-directeuj van deze omroep, Jan Haasbroek lanceerde het op een verwarrende NOS-discussie over ons omroepbestel. De VPRO stelt dat het, met name op de televisie, de kleurloze kwissen, shows en series zijn die de mate van vertrossing bepalen. Ze zijn onderling volstrekt uitwisselbaar, dragen nu niet bepaald bij tot een geschakeerde meningsvorming en maken het programma-aanbod tot wat het is: een gigantische eenheidsworst. Breng daarom dit soort programma's onder in een algemeen programma — het woord „nationaal" wil de VPRO hier niet direct aan verbinden — en laat de meer kleurrijke, meningsvormende programma-onderdelen, die wel een bepaalde levensvisie of wereld beschouwing uitstralen, over aan de overige omroepverenigingen. Dit alternatief is minstens het overwegen waard. Toch komt ook hier een zekere kwalitatieve dimensie om de hoek kijken. Immers, welke serie draagt nog bij aan de opinievorming en welke is daarentegen louter verstrooiing? Kan een kwis misschien ook maatschappijkritisch zijn? De VPRO wil zelf toch niet werkelijk af van programma-onderdelen als Archie Bunker of het Simplistisch Verbond? Dit zijn programma's die in de eerste plaats bekeken worden om hun amusementswaarde maar daarnaast — misschien niet voor iedereen — een onthullende kijk leveren op de eigen, westerse samenleving, inclusief uitwassen en wantoestanden. Alleen al uit dit voorbeeld blijkt hoe het ook hier een arbitraire kwestie is of een programma meer dan verstrooiing biedt. Bovendien — en Haasbroek zal dit moeten toegeven — straalt ook de meest onbenullige serie of kwis een bepaalde levensvisie uit, meestal

Réveil Voor een werkelijke oplossing zullen de afzonderlijke omroepverenigingen allereerst bij zichzelf te rade moeten gaan. Ze zullen de eigen visie en de eigen identiteit meer dan nu het geval is in de programmering gestalte moeten geven. Daarbij dienen zij zich niet alle op dezelfde, en misschien wel helemaal niet bestaande, grauwe massa te richten, de meningsloze middelmaat, maar op de onderscheiden bevolkingsgroepen met onderscheiden meningen, idealen, en politieke, religieuze en culturele opvattingen. Want die onderscheiden bevolkingsgroepen zijn er — gelukkig — nog volop. En daar licht ook de reden van bestaan van meerdere omroeporganisaties in ons land. Zij zouden een podium moeten vormen voor discussie binnen die eigen groep, inplaats van een verdere polarisatie van afwijkende standpunten in de eigen omroeporganisatie, waarvan de interne troebelen bij de VARA een voorbeeld vormen. Dan zou er een reeële mogelijkheid zijn dat de rode rozen niet vroegtijdig verdorren en verwisseld moeten worden door witte aronskelken. Bij dit alles blijft het onbegrijpelijk dat een motie Kleisterlee, tegen de voorgenomen ontkoppelingen van Van Doorn, het in de Kamer heeft kunnen redden en dat met name een gehele CDA-fractie deze motie heeft kunnen ondersteunen. TV-recensent Jungman van Het Parool schrijft hierover: „democratie is een aardig soort luxe, maar hier ging het niet om het spel maar om de knikkers; hebben is hebben en krijgen is de kunst." Hoe dan ook, Van Doorn is, als minister van CRM „eigengereid" genoeg om toch met een wetsvoorstel inzake de ontkoppeling te komen. In dat geval krijgt diezelfde CDAfractie dan alsnog de kans om het ethisch réveil in de ether-politiek weerklank te laten vinden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen