VU Magazine 1979 - pagina 204

1 ^ magaüne 26 gevolgen leiden. Het ongeluk in Harrisburg komt van alle storingen, die tot dusver gerapporteerd zijn wel het dichtst bij een beginnend kernsmeltmgsongeval. Maar dat is geen reden o m nu te zeggen: die waarschijnlijkheidsberekening van toen slaat nergens op. Zoiets moet je gezien het grote aantal kernreactoren eens in de vijf è tien jaar verwachten. Het Rasmussenrapport is van de kant van de voorstanders van kernenergie indertijd naar voren gebracht als een bewijsstuk v a n : zie je wet, dat het veilig is. Terwijl het rapport als zodanig daartoe geen enkele reden geeft. Het was op dat m o ment de best haalbare technische schatting van de kans op een ongeval, waarbij je natuurlijk altijd moet verwachten dat het in de praktijk iets anders loopt. Zo absoluut had het niet mogen worden gehanteerd. Hetzelfde heeft zich voorgedaan met het rapport van de Gezondheidsraad in 1975. Voor actiegroepen was de inhoud aanleiding o m te zeggen: kijk 'es even hoe zwaar een ongeluk kan zijn, zoals dat beschreven is. Die hebben dat aspect er uitgelicht. Maar het was voor de ambtenaren en ook voor het kabinet reden o m te zeggen: als de kans op een werkelijk ernstig ongeval zó klein i s - e e n m a a l per miljoen reactorjaren - dan kunnen w e wel doen of het absoluut veilig is. Vandaar dat in de kranten s t o n d : Gezondheidsraad geeft het groene ijcht. Maar dat is niet gebaseerd op wat echt in het rapport stond Het rapport heeft gezegd: zo en zo liggen de zaken en het is een politieke beslissing in hoeverre deze risico's een rol moeten spelen bij het besluit o m kerncentrales te b o u w e n . Daar kunnen deskundigen geen ja of nee op zeggen." Kritiek heeft de commissie indertijd geleverd op het RASIN-rapport van de Samenwerkende Elektriciteits-Productiebedrijven (SEP). Het RASINrapport zou een te grote nauwkeurigheid hebben toegekend aan de schattingen van de kans op reactorongevallen. Ook vond men dat in dit rapport de potentiële o m v a n g van het ernstigste reactorongeval onvoldoende duidelijk tot uiting was gekomen. En verder deelde men niet de conclusie dat het er niet toe deed of je kerncentrales in d u n - of dichtbevolkte gebieden bouwt. Prof. Blok: „Als een van de vestigingsplaatsen voor een kerncentrale hadden de Elektriciteitsbedrijven Diemen gedacht. Dat was voor de Gezondheidsraad niet acceptabel." Kritiek was ook geuit op een te absolute hantering van de kansberekening in het Rasmussenrapport. Gesteld werd dat „het aantal wegen dat tot een kernsmeltingsongeval zou kunnen leiden zo goed mogelijk is uitgezocht, maar niet met wiskundige zekerheid vaststaat". Gewaarschuwd werd „Het resultaat van deze kansberekening is dus, evenals elk ander resultaat van natuurwetenschappelijk onderzoek, niet volkomen zeker en niet volkomen nauwkeurig" In \JARA-Misie van vorige wee/c werden Rasmussen-rapport en alle in Nederland tot dusver uitgebrachte rapporten letterlijk van de tafel geveegd. Prof. Blok: ,,Daar blijkt alleen uit dat de man in

^Deskundigen mogen niet uitmaken hoeveel gevaar aanvaardbaar is „Ab u het rapport i6 inlerpreletii, maakl u een font", aldus dr. \ P.C. van Erkelens, secretaris »aB de Cgmm^icKeraeDcrge^ van de Gezondheidsraad, in het leven geroepen om minister Vorriok te adviseren over mogelijke gevolgen voor de volksgezondheid van kernenergie. Dr. Van Erkelens trad eind september op fai de KRO-radiorat>riek Echo. Een verslaggever wilde van hem weten of de commissie met haar rapport dat toen juist was open^ l>aar gemaakt tot de minister had Uien zeggen: ga je gang maar jthet bouwen Tan kemcenlra-!

^5^i-taf. d,.J«h.Btot

IPlekoppen die teiclfB op de veiligheid

I>e ac^ondheidsraad was tiiel di.' enige J urn een advies werd gevraagd- Et ging f L L-n ver7.«ck naat de commissie-reiiclot-l l'clieid. naat een gtoep samengesteld dci^ de gc^anieniijke clearicileitsptoduccnten^ ide/gn.,,/x'/fln?/ie/>/»e/ïJen"). naatecncoinniissic Vestigingspbatsen en een comttiissieradinacliel'atvai. Minisidr Vyttink van Volksgc/ondheid en Milieu-hygiene vcty.ocht de ge/ondheidstaad contact te houden met een paat ^ deïc comtttissies. opdat dubbel weri J kunnen wotdcn vootfcoincn en et andetjijdvl geen l,acunes /ottden overhuiven. De coni-' missie rov verdet. aldus hel vetwjek van nnnisler. niet alleen moeten lellen op de fase van eleclricilcitsopwrkking, maar zou de ge-^ hele splijtslofcvcius in Nederland inocia nalopen. Bovendien 70U 7e ook de g e v o l g moeten nagaan die ..nucleaire m-livih in andere landen binnen Nederland j kunnen hebbctiler zou radioactief in hel water of door de l u c h ^ ^ ncn binnetïdrijven of^ „11—,.pai....^^g||

simi^ergelegjovt ' zevul^en. i %'alolr.

Uit VU-Magazine t^ovember 1975

kwestie die rapporten niet heeft ingezien. Zowe!' het rapport van de Gezondheidsraad als dat van de Commissie Reactorveiligheid zit vol kritische noten, in zoverre is het ongeluk in Harrisburg een gelukkige omstandigheid dat nu voor de mensen duidelijk w o r d t wat de aanwezigheid van een kerncentrale betekent. Het hoeft niette betekenen dat er onder alle omstandigheden een ernstig ongeval gebeurt. Dat is tenslotte ook in Harrisburg niet het geval geweest. Maar Harrisburg toonde dat de kans dat er iets kan gebeuren niet zö ontzettend klein is. Wat op z'n hoogst in die Nederlandse rapporten ontbreekt en w a t e r in principe wel ingekund h a d maar het is gemakkelijk o m dat naderhand te zeggen - is een analyse van de maatschappelijke consequenties van de dreiging van een ernstig ongeval. Er is onmiddellijk onzekerheid en angst: hoever zal het gaan? Zal het lukken o m de zaak onder controle te krijgen? In Harrisburg is het goed afgelopen; het werd geen ernstig ongeval, maar het had het kunnen w o r d e n en dan weet je niet goed wat te doen. Het evacueren van een 600.000 mensen is geen grapje. De vraag die beantwoord zal moeten worden is of men met een dergelijke spanning, die wellicht vaker zal optreden, wil blijven leven. Moeten we nu doorgaan met kerncentrales of niet7 ,,Moet je onbelemmerd de kernenergie in ae wereld laten doorgaan? Daar zit een geweldig risico in. Je hebt een leger van technici nodig en een massa methoden en technieken en dat betekent dat men ook gemakkelijker kernwapens Kan maken. Dat is voor mij het grootste risico." (BvK

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen