VU Magazine 1979 - pagina 275

UU magazine 9 teit. Ze trekt fel van leer. Haar uitgangspunt is dat „alle vrouwen onderdrukt worden in deze .patriarchale en kapitalistische maatschappij." En voor zover de vrouwen in een machtige positie verkeren, is er dan altijd nog een man boven haar die iets meer macht heeft, zo vervolgt ze. Deze ferme opening is er oorzaak van dat de gedachten van de verslaggever even op de loop gaan. Hij denkt aan Engeland, want daar is sinds kort een vrouw in een bijzonder machtige positie komen te verkeren; Margaret Tatcher, de nieuwe premier daar overzee (première, zoals u wilt). Maar de man die dus boven haar moet staan, daar kan hij maar niet opkomen. Het staatshoofd? Nee, dat is ook een vrouw. Nou ja, het zal de uitzondering wel weer zijn die de ijzeren regel moet bevestigen. Inmiddels is het forum al weer een stuk verder met het referaat. Het handelt over verzet tegen de sexistische wetenschap. Dat verzet kan pas effect sorteren indien de studentes in een gelijk aantal met de staf in besturen en benoemingscommissies mogen zitten. Het beeld dat de spreekster van het vrouwelijke studentenbestaan schetst, is van een grote treurigheid: vrouwen zitten veel vaker in therapie en ze doen veel vaker zelfmoordpogingen dan hun mannelijke collega's. Ook het beeld dat wordt opgeroepen van de positie van de studente in werkgroepen en commissies is verre van rooskleurig: ,,om daarin goed te functioneren moet je kritisch, dat wil zeggen voorje gevoel onaardig durven zijn, moetje strijden tegen het feit dat je als vrouw veel gauwer in de rede wordt gevallen door mannen, moet je er tegen kunnen dat anderen, met name mannen kritisch dat wil zeggen voor je gevoel onaardig tegen jou zijn." De verslaggever gaat wat ongemakkelijk verzitten. Hij heeft namelijk ook gestudeerd, hij heeft ook in werkgroepen en commissies gezeten. En hij moet toegeven: het aantal sexistische opmerkingen dat hij zich destijds heeft veroorloofd evenals het aantal steelse blikken dat hij zo links en rechts heeft laten vallen, is niet meer op de vingers van één hand te tellen. Dat gevoel laat hem maar moeilijk los. Zelfs bij de koffiepauze tussen de bedrijven door. Hij betaalt, consequent twee kwartjes waar de koffie veertig cent kost. Als een soort aflaat, tenslotte is hij toch al zo bevoorrecht.

Marie-Louise Boel

Strijdsymbolen Het is opvallend hoeveel vrouwen uitgerust zijn met het feministisch strijdsymbool, het vrouwenteken met daarin de gebalde vuist. Maar in tegenstelling tot 7 april jl. toen aan de VU een studiedag tegen de kernbewapening werd gehouden waarbij vrijwel iedereen mtl Stop de Neutronenbominsignes rondliep, zijn de vrouwen nu niet met badges en stickers getooid. Ze geven blijk van hun betrokkenheid bij de strijd door middel van allerlei versierselen, zoals halskettinkjes met strijdsymbolen, amrbandjes met strijdsymbolen en oorbellen met strijdsymbolen. Want ze blijven vrouw. Na het komische optreden van de twee clowntjes Strip en Zipper, ten bewijze dat feministische strijdcultuur best met humor gepaard kan gaan, is het tijd voor de tweede spreekbeurt van die dag. Het is er een van Aafke Komter, een medewerkster psychologie aan de universiteit van Nijmegen, over sexespecifieke socialisatie. Ze begint met de mededeling dat de toespraak helaas niet door de geplande discussie kan worden gevolgd omdat zo rond half drie de zaal verlaten moet worden ten faveure van een promotie. De wetenschap, sexistisch of niet, kan niet wijken. In haar beschouwing over de ideologie die aan de rol en positie van de vrouw ten grondslag ligt, haalt Aafke Komter fel uit naar eerbiedwaardige socialistische voorlieden als August Bebel, die eind vorige eeuw in Die Frau und der Socialismus zijn opvattingen over de vrouw heeft kenbaar gemaakt. Bebel's ideaaltype is de vrouw die van nature impulsiever is dan de man. on-

zelfzuchtiger en naïever. Beheerst door een grotere hartstocht, waardoor minder rationeel, minder logisch. Ze is opofferingsgezind en heroïsch, verzorgend. De rol van moeder zit haar als het ware in het bloed. Daartegenover staat de vrouw die dit alles verwerpt, de heks. de antipode van Bebel's ideaaltype. Een naar kreng dus. Bebel wordt in zijn ideeën ondersteund door Freud die de reinheid en de opofferingsgezindheid van de vrouw ook bejubelt maar daarnaast geringschattend wijst op de jaloezie, de geringere libido en de minderwaardigheid ten opzichte van de man. Tegen dit soort opvattingen komen de vrouwen in opstand. ,,Als specifieke kenmerken van de vrouw worden nog steeds emotionaliteit, intuïtie en expressiviteit genoemd," zegt Aafke Komter,,,minder vrouwelijk betekent dan ook minder beschikbaar, minder dienstbaar, met andere woorden: minder aantrekkelijk." Vanuit de hoek van het podium kijkt het borstbeeld van dr Abraham Kuyper streng neer op de drie vrouwen achter de forumtafel. waarvan Aafke Komter het woord voert. Het slag vrouwen in de zaal en achter de tafel is heel wat anders dan de nederige stedenmaagd, dt Hollandse maagd in de tuin, welk embleem vanaf het prille begin door Kuyper's Vrije Universiteit is gevoerd, en dat nu het fraaie spreekgestoelte links op het podium siert. Bij sommige opmerkingen van Aafke Komter, over de socialisten van vroeger, over hun opvattingen, over de ,,heksen" die daartegen nu in opstand

Aafke Komter

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen