VU Magazine 1980 - pagina 374

KI MAGAZINE 64

VU-orcheologen graven in Hoogeloon In 1953 vond de Brabantse amateurarcheoloog Beex op de Kerkakkers in Hoogeloon, bij de Belgische grens, een dakpan uit de Romeinse tijd. Een groepje archeologen toog aan het graven en weldra werden de Kerkakkers tot,,bijzondere vindplaats" verklaard: in het kleine hoekje dat werd afgegraven werden sporen aangetroffen van behuizingsresten, naast aardewerkscherven en dakpannen. Vervolgens gebeurde er niets. In 1974 startte de VU een projekt rond de Kempen in de prehistorie en de Romeinse tijd. Alle akkers in de Kempen werden ,,belopen", d.w.z. systematisch geïnventariseerd op vindplaatsen. Deze inventarisatie leidde in 1978 tot een eerste opgraving in Bladel. Wat werd daar opgegraven? Het dui«ielijkst is nog een Romeins grafveldje, 'n Beetje verontschuldigend haast, half lachend, geeft archeoloog drs. Jan Slofstra toe dat hij het verder eigenlijk ook niet precies weet. ,,Het is nogal mysterieus". Eén van de weinige aanknopingspunten biedt nog een uitgegraven grote rechthoekige plattegrond uit de ijzertijd die sterk overeenkomt met een opgraving in Drenthe en daar werd geboekstaafd als een ,,enclosure" (een

omwalling, in dit geval met een diepe greppel). De archeologen moeten er nog een ,,bestemming" voor vinden. Als in september de opgravingswerkzaamheden in Hoogeloon zijn afgerond, komt in de herfst Bladel weer aan de beurt. Eén en ander zal dan wel duidelijker worden. Sinds kerst 1979 wordt in Hoogeloon de draad van 1953 weer opgepakt, als was dat aanvankelijk niet de bedoeling. De plek was een beschermde vindplaats maar door een misverstand zette de boer vorig jaar toch zijn ploegen op dit stukje grond in werking. Amateur-archeologen waarschuwden snel het Acheologisch Instituut van de VU dat toen besloot om de zaak maar voor eens en voor altijd grondig op te graven. Nu niet een klein hoekje als in 1953, maar de gehele plattegrond.

Verkleuringen Het eerste proefgravinkje in de eerste maanden van dit jaar leidde tot de vondst van een waterput, omheind door vier palen. In de put werden brokken beschilderd pleisterwerk gevonden, die de archeologen nog niet helemaal kunnen plaatsen. Momenteel levert een milieudeskundige een bijdrage door de ontdekte waterputten te onderzoeken op plantesporen en andere ekologische gegevens (de zgn. ,,pollenanalyse"). Als we op het terrein aankomen, zien we een legertje VU-archeologen, studenten en vrijwilligers en -sters uit Hoogeloon als mieren door twee reusachtige zandbakken kruipen. Een leek ziet er (nog) niet veel in, hoogstens wat verkleuringen in het zand die een vroegere bebouwing aanduiden. Voor het publiek hebben de archeologen een toeristisch bergpaadje ontworpen over de zandhopen heen en met drs. Slofstra beklimmen we de bergjes voor een panorama van bovenaf. ,,De eigenlijke behuizing ligt nog onder het zand. Dat komt later. We werken als het ware van buiten naar binnen. Watje nu ziet, moet de omheining van het gebouw zijn geweest: een systematische reeks verkleuringen in het zand waar een palenrij moet hebben gestaan". Voorlopig zijn er meer vragen dan antwoorden. Wie hebben hier gewoond? Wat werd er op deze ,,boerderij" gedaan? Waarom een waarschijnlijk zeer groot gebouwencompleks op deze, in oude tijden afgelegen plek, zo'n zestig kilometer van de toenmalige provinciehoofdstad Tongeren?

Villa uit de Pax Romana

Hoogeloon, de opgraving, het torentje

Drs. Slofstra oppert de mogelijkheid dat hier aan ijzerwinning werd gedaan. ,,De riviertjes hier in de omgeving zijn ijzerhoudend. Dat betekent dat we

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen