VU Magazine 1981 - pagina 476

voortdurende wetenschappelijke bezinning daarop geboden is. De ethiek van de media heeft altijd prof. Diemers belangstelling gehad. Jaren maakte hij deel uit van de Raad voor de Journalistiek, een soort erecode-commissie voor de media, waar mensen die zich onrechtmatig door de media behandeld voelen met hun klachten terecht kunnen. Deze Raad is voor beoefenaren van de journalistiek zeer belangrijk: hij signaleert journalistieke uitwassen en misstappen en tracht recht te doen in situaties waarin een medium onjuist handelde. De raad draagt daardoor voortdurend bij aan het levendig-houden en aanscherpen van de ethiek van het vak. Diemer heeft altijd sterk het belang van een eigen beroepsethiek voor journalisten benadrukt. Juist de grote invloed van de media in onze samenleving verplicht de journalist ertoe, over de ethische grenzen van zijn beroep na te denken en zichzelf zekere normen op te leggen. Zelf-regulering staat bij Diemer op dit punt voorop: niet de overheid, maar het vak zelf heeft de taak, een journalistieke erecode te ontwikkelen. Van iemand die reeds in 1937 op artikel 7 van de Grondwet — de vrijheid van drukpers

— promoveerde, mag men uiteraard ook nauwelijks een ander standpunt verwachten. Ook wetenschappelijk ging zijn interesse eerst en vooral uit naar mediaethiek. Onderzijn leiding ontwikkelde de vakgroep Kommunikatiewetenschap zich in ,,normatief-empiri$che" richting. Het zijn dure woorden, maar waar het simpelweg om gaat is, dat de kommunikatiewetenschap niet mag volstaan met alleen empirisch onderzoek naar de media; juist aan een bijzondere instelling als de VU moet aan journalistieke waarden, normen en beginselen veel aandacht worden besteed. Veel werk van Diemer stond dan ook in dit teken; ik noem hier slechts zijn preadvies voor de Nederlandse Juristen-Vereniging (1978) over de bescherming van het individu tegen ongefundeerde of niet-gemotiveerde aantijgingen in de communicatiemedia. Ook op het eeuwfeestcongres ,,Media en Maatschappelijke Verantwoordelijkheid" dat de vakgroep in 1980 organiseerde, stond de journalistieke ethiek centraal. Er valt nog veel meer over Diemers VUjaren te zeggen. Geruime tijd was hij lid van de redactiecommissie van dit Magazine, omdat hij meende dat het

voor de VU van groot belang is dat zij een levendig contact met de achterban onderhoudt. Warme sympathie voor die achterban speelde bij Diemer ook een belangrijke rol toen hij — gesteund door zijn hele vakgroep — de universiteit voorstelde, de oud-AR-senator en hoofdredacteur van het Friesch Dagblad, Hendrik Algra, ter gelegenheid van honderd jaar VU een ere-doctoraat te verlenen. Die dag, 20 oktober 1980, dat hij als ere-promotor van Algra mocht optreden, was zonder twijfel ook een hoogtepunt in Diemers eigen wetenschappelijke loopbaan. En voor zijn vakgroep niet minder. Als we Diemer diep in zijn hart kijken zou hij — denk ik — het liefst met stille trom zijn vertrokken; al dat rumoer rond zijn afscheid, de schijnwerpers op hem gericht, het past eigenlijk niet goed bij hem. Maar zijn vakgroep heeft hem toch weten te verleiden: op donderdag 10 december a.s. biedt zijn staf hem bij wijze van afscheidscadeau een congres aan met — hoe kan het anders? — als onderwerp ,, Journalistiek en Ethiek"; een cadeau waar Diemer gezien het onderwerp geen ,,nee" tegen kon en wilde zeggen. Jan vanCuilenburg

Prof. dr. E. Diemer (rechts) bij de ere-promotie van dr. H. Algra tijdens het 100-jarig bestaan van de VU

vu-Magazine 10 (1981) 11 (december)

435

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen