VU Magazine 1988 - pagina 300

Ontwerp van Frans van Mourik van een postzegel ter gelegenheid van de 'Willem III en Mary-herdenklng'.

Het Loo: tot 1688 residentie van Willem en Mary.

^:^^^^^M

gebroeders De Witt, nog maar vijttien jaar tevoren. Amsterdam ging dan ook om, en op 29 september 1688 kwamen Haar Edel Groot Mogenden (de Staten van Holland) tot een voor de Prins gunstig besluit. Een week later gaven Haar Hoog Mogenden (de Staten-Generaal) zélf hun toestemming. Zij bedankten de prins voor zijn zorgen en besloten hem auxiiiairle steunen met krijgsvolk en schepen in de op zijn eigen naam te ondernemen expeditie.

D

it besluit kon door de Staten te gemakkelijker worden genomen doordat voorlopig de vrees was weggenomen voor een Franse inval in de Spaanse Nederlanden of zelfs in de Republiek. Eind september nam Lodewijk namelijk het besluit voorrang te geven aan zijn Duitse plannen. Hij ging er daadwerkelijk toe over de

Wat hem in hoofdzaak bezielde was, preventief, de gevaren af te wenden die het protestantisme en zijn vaderland bedreigden. 22

Fransgezinde kardinaal Fürstenberg te steunen bij diens poging de Keulse aartsbisschoppelijke, tevens keurvorstelijke troon te bezetten. Lodewijk had mogelijk eerst geaarzeld: door Duitsland binnen te vallen zou hij de gelegenheid missen zijn geloofsgenoot in Engeland te hulp te snellen bij de door hem stellig verwachte Hollandse invasie. Jacobus zelf zag het gevaar daarvan in september echter nog niet in. Toen hij hoorde dat de Franse gezant in Den Haag, die goed op de hoogte was, tegenover de Staten-Generaal dreigend gezinspeeld had op een (trouwens niet bestaand!) verbond tussen Engeland en Frankrijk, kreeg Jacobus een woede-aanval: dat was zijn eer te na, op Franse bescherming te rekenen! Hij riep zelfs zijn gezant in Parijs terug. Maar dat was voor de trotse Lodewijk weer een affront! Als dank voor de grootste dienst die hij Jacobus had kunnen bewijzen liet deze Lodewijk voor de ogen van de hele wereld voor joker staan. Dus koos Lodewijk nu voor het Keulse alternatief en troostte zich met de illusie dat Oranje wel lang in Engeland zou worden beziggehouden. Dan zou er zich later nog wel eens een kans voordoen de onbeschermde Republiek mores te leren. Hij wedde echter op het verkeerde paard. Maar inmiddels betekende Lodewijks besluit een opluchting, voor zowel de Staten als de Prins. Alles was nu gereed voor het grote avontuur. Hoewel de Prins naar buiten toe een onverstoorbare kalmte ten toon spreidde, was hij innerlijk toch vol zorg. "Meer dan ooit heb ik behoefte aan goddelijke leiding", schreef hij aan Bentinck, en hij repte van "ontzettende onzekerheden". Op 15 oktober liet hij zijn testament maken. Op 26 oktober nam hij in een indrukwekkende bijeenkomst afscheid van de Staten. Hij dankte hen voor de goede zorgen, waarmee zij over hem hadden gewaakt toen hij een wees was, en voor de bijstand die zij hem in dit hachelijk keerpunt verleenden. Het was steeds zijn doel geweest de belangen van zijn vaderland te behartigen. Nu ging hij hen verlaten, om misschien nooit terug te keren. VU-MAGAZINE—JULI/AUGUSTUS 19

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen