VU Magazine 1989 - pagina 390

'Ik vind het vreselijk wat hier gebeurt, want er is er maar één die lacht en dat is Mao Tse-Toeng!'

Marius Ernsting te Assen, juni 1969: 'Wie wil ons hier weghebben?' Foto Historisch Documentatiecentrum VU

telijke bestuurders: die studenten zéggen nu wel dat het ze uitsluitend om universitaire democratisering te doen is, maar als je ze ook maar één duimbreed toegeeft, maken de rode horden in de kortste keren korte metten met God, Nederland en Oranje. Die vrees valt af te lezen uit de verklaring waarmee Sizoo de achterliggende motieven van zijn besluit in de pers toelicht. "Het bestuur gaat ervan uit dat de onrust onder studenten niet een incidentele en tot de universiteit beperkte aangelegenheid is", zo luidt zijn visie op het gebeurde. "De universiteit wordt als aangrijpingspunt gebruikt, maar de doeleinden strekken zich uit tot de gehele maatschappelijke orde. De ideologische achtergronden van waaruit de leiders van de meest aktieve groepen werken, zijn voor de levensovertuiging van de VU volledig onaanvaardbaar." Nietsvermoedende studenten die naar college wilden - die had je toen ook - troffen de volgende ochtend op elke hoek van iedere gang in het VU-gebouw een diender op een stoel aan, belast met het voorkómen van nieuwe pogingen tot verstoring van de universitaire orde. Voor veel studenten moet juist dit machtsvertoon een blijk van bestuurlijke onmacht zijn geweest. Want pas tóen weergalmde voor het eerst het luidkeels gescandeerde 'Dit is het begin, wij gaan door met de strijd!' tussen de muren van de Vrije Universiteit; een kreet die agenten en autoriteiten zichtbaar in verlegenheid bracht. Pas enkele jaren later kregen de studenten van toen - zij het voor een deel - hun zin; ook aan de Vrije Universiteit werd de Wet Univer36

sitaire Bestuurshervorming van kracht die een zekere medezeggenschap in vakgroep, faculteits- en universiteitsraad garandeerde. Maar op die bewuste junidag in 1969 was al duidelijk, dat het nooit meer zou worden als vroeger.

Dat lijkt op het eerste gezicht wat mager. Maar er gaat een diepere gedachte achter schuil. In tegenstelling tot het veel heterogener samengestelde publiek van nu, kwam het merendeel van de studenten van deze eertijds gereformeerde instelhng, in de jaren zestig nog uit raag is nu wat de bewuste een 'gereformeerd nest'. Na het geactie in Assen en de studen- neratieconflict dat zij in de pubertijd ten die ze uitvoerden, zo met hun ouders hadden moeten uit'bijzonder' maakt. De auteurs van vechten, stond hen nu dus een twee'Bijzondere studenten' motiveren die de te wachten: dat met de al eventypering door te wijzen op de Vrije zeer gereformeerde gezagsdragers Universiteit als bijzondere instelling die deze universiteit bestierden. Op voor wetenschappelijk onderwijs. grond van dit gegeven spreken de

V

VU-MAGAZINE—OKTOBER 1989

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen