VU Magazine 1991 - pagina 473

teringen in het transport miljoenen huiskamers bereiken. Al jarenlang wordt in tal van sectoren van de commerciële wereld gepiekerd hoe deze mogelijkheid te benutten voor commerciële exploitatie. Hoewel dit in theorie al jaren eerder had moeten gebeuren, komt nu pas de publieke (en politieke) discussie goed op gang over de vraag wat we eigenlijk willen met de kabel die in de loop van de jaren zeventig in miljoenen Nederlandse woningen is aangebracht. Waarom is dat eigenlijk gebeurd? De kabel is 'n sterk sprekend voorbeeld van een technische ontwikkehng die geaccepteerd werd zonder dat 'men' zich de gevolgen daarvan reahseerde. Hoewel het hier ging om 'n zaak waarbij thans sommigen Orwell-visioenen krijgen, begon het heel onschuldig als 'n zaak die beantwoordde aan de (Hollandse) neiging tot netheid, 't Was zo'n slordig gezicht al die tv-antennes op de daken. Wie in ons land pleit voor grotere netheid, ontmoet nimmer bestrijders. Praktisch was het om op een hoog

mroepbestel flatgebouw één antenne te plaatsen voor alle bewoners samen. En daar Ugt eigenlijk het begin van een technische ontwikkeling die zou uitgroeien tot een geheel nieuw communicatiemiddel met tot dusver ongekende mogelijkheden, die de wetgever in verwarring brengt, en die de bijl zou kunnen leggen aan het functioneren, van het binnenlands veel gesmade en buitenlands veelgeprezen Nederlandse omroepstelsel.(.)

Teleurstelling kan men waarnemen bij hen die indertijd grote verwachtingen hebben gekoesterd van de totstandkoming van de Omroepwet. De belangrijkste teleurstelling is, dat in meer of mindere mate vrijwel alle omroepen beleid voeren volgens het commerciële model: hoe trek ik de meeste kijkers? Bij gebrek aan visie lijkt het streven erop gericht zoveel mogelijk Nederlanders tot kijken te bewegen; waarnaar schijnt er steeds minder toe te doen. Uit veel van de programma's kan de kijker moeilijk meer opmaken welke omroep bezig is. Niet zo verwonderlijk. Wanneer Nederland bediend werd uit één centrale keuken, waarvan het menu bepaald werd bij meerderheid van stemmen, zou elke Nederlander dagelijks dezelfde kost voorgeschoteld krijgen. Deze pseudo-democratische wetmatigheid doet zich voor in de omroep, althans voor wat betreft de televisie. Programmering volgens kijkcijfersuccessen voert tot vervlakking en massale verveling. Tien jaren Omroepwet hebben niet de vruchten opgeleverd die deze moeizaam bevochten regeling van de omroep scheen te beloven. Wat de televisie betreft kwam in de jaren zeventig niet de verbeelding aan de macht, maar de boekhouder die curves van kijkcijfers tekende, omdat hij zich geen ander doel van het bedrijven van televisie kon voorstellen, dan het zoveel mogelijk Nederlanders afhouden van andere, wellicht nuttiger bezigheden. Steeds machtiger lijkt het domme kijkcijfer te worden. En hoewel het nog aanzienlijk erger kan, vraagt menigeen zich al af waarom nog een commerciële omroep geweerd moet worden, die óók programmeert met een aan het kasboek ontleende cultuurvisie. Wie het zo stelt, heeft kennelijk niet in de gaten hoeveel waardevolle elementen er nog weggespoeld kunnen worden uit de Nederlandse omroep bij een voortgaand proces van 'vertrossing'.(.) Verbazingwekkend is de gelatenheid waarmee de Nederlandse burger heeft getolereerd dat zijn woning op de kabel werd aangesloten. Fraaie, veelbelovende folders rolden in zijn bus om duidelijk te maken, dat hij straks veel, meer programma's kon ontvangen dan alleen de beide Ne-

VU^MAGAZINE—DECEMBER 1991

Kabel-tv tijdbom onder het kabinet Vm o n » p«rieioenuir« redacüe OEN HAAG. vrijdag H « CDA, (fpsleund door de PvdA, heefl FCQ UJdbom g«pli«l3t onder hei kabinet-Van Agt. dat volgend a i j s i r gemakkelljlc lot oalploffing ïou kunnen komen.

de kabel derlandse zenders. En ook zou de kwaliteit beter zijn. Een vrije keus of hij op de kabel aangesloten wenste te worden, werd hem in feite niet gelaten. In veel gevallen werd gewezen op een door de gemeenteraad verordineerd antenne-verbod. Binnen vijf jaar moest het gevaarte van zijn dak. En als hij dan alsnog een aansluiting wenste, zou hij veel duurder uit zijn. 'Vrijwillig' ging de burger dus accoord met het aanleggen van een aansluiting en gedwee betaalt hij maandelijks de kosten voor het ongevraagd geleverde artikel. Genomen voelde hij zich pas, toen hij later in zijn krant las, dat de gemeente hem in het geheel niet kon verplichten de antenne te verwijderen. Eind vorig jaar besliste de Raad van State dat antenne-verboden in strijd zijn met het Verdrag van Rome. Maar toen waren alle dichtbevolkte gebieden in ons land reeds Illustratie bekabeld. Tegen de tweeëneenhalf Arend van Dam miljoen woningen zijn thans aangesloten. Buiten de consument om en over zijn hoofd heen hadden gemeenteraden beslist wat zijn behoeften waren. D

23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen