VU Magazine 1991 - pagina 23

om een meer rechtvaardige samenleving op te bouwen. Het blad bestaat nog steeds. (Ik weet dat omdat ik in de redactie zit; postbus 15785, 1001 NG Amsterdam). De tijd is er dus om een taak uit te I^Ê:

voeren. Er is ook nog veel onrecht weg te werken. Die overspannen doelgerichtheid is dan begrijpelijk, zij is het streven naar volmaaktheid. Als anno 1990 het merendeel van de bevolking het goed tot zeer goed

heeft, de Koude Oorlog voorbij is en we in vrijheid en verdraagzaamheid kunnen leven, waarheen zijn we dan nog op weg? Ithaka is immers bereikt, de vrijers geslacht, Penelope in de armen gesloten, Telemachus als erfgenaam erkend. Daarom hebben de ideologen het nu zo moeilijk.

B

lijft de vergankelijkheid, l'humana fragilita, la condition humaine, het menselijk tekort (zoals Du Perron de titel van Malraux vertaalde). Daar werkt Tijd niet als een wenkende toekomst, maar als een absolute afsluiting. A short spasm of light between the darkness before and after, noemde de romancier en natuurkundige C.P. Snow ons ondermaanse bestaan. Dat lijkt een vreselijk lot. Fortuna is op dit punt onwrikbaar. Wat is dan de zin van dit alles? Rationeel is aanvaarding van dit lot de enige oplossing, wetend dat via de overgeleverde genen onze specifieke combinatie van aminozuren nog wel op

Door mij vergankelijk, zingt Tijd, door mij ongelukkig voegt Lot toe, door mij f^ekweld bekend Liefde: zo is ie mens. een of andere wijze zal voortbestaan. Vele mensen vinden zingeving in een geloof dat een vorm van verder leven voorzegt, en richten zich daarop in. Tallozen echter vergeten de tijd, leven in het hier en nu en spelen op zien-komen. Maar ik blijf zitten met die vergankelijkheid. Behalve als ik Graciela Araya als Penelope volmaakt en onvergankelijk "Torna, deh torna, JJlisse" hoor zingen. Dan ben ik even verzoend. D Prof.mr. E.C.M. Jurgens doceert staats- en bestuursrecht aan de Vrije Universiteit, is lid van de Tweede Kamer voor de Partij van de Arbeid, voorzitter van de redactie van Tijd & Taak en columnist van VU-Magazine.

VU-MAGAZINE—JANUARI 1991

21

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen