VU Magazine 1993 - pagina 83

OVEHBELASTINO ledere huisarts krijgt elke week twee tot drie patiënten op zijn spreekuur in verband met pijn in de onderrug, maar er zijn nog veel meer mensen die daar aan lijden. In Nederland lijdt zestig procent van de bevolking aan deze vorm van rugpijn. Tien tot twintig procent daarvan gaat naar de huisarts. Na het eerste consult wordt twaalf procent en na het tweede consult dertig procent naar de fysiotherapeut verwezen. Na een maand zit tweeëntwintig procent van de patiënten die zich bij de huisarts gemeld hadden met acute rugpijn, bij de fysiotherapeut. Het ontstaan van lage rugpijn wordt toegeschreven aan overbelasting van de tussenwervelschijven en de gewrichten in de wervelkolom, met pijn en spierspasmen tot gevolg, maar de oorzaak is in wezen onbekend. Meestal hebben mensen niet meer dan vier tot zes weken last, maar lage rugpijn heeft wel de neiging om terug te komen.

Aandacht, stelt Van der Heijden, is een vast onderdeel van de fysiotherapeutische behandeling. "Als de patiënt en de fysiotherapeut met elkaar praten, hebben ze het over die klachten, want daar komen de patiënten voor. Natuurlijk zou dat kunnen leiden tot somatische fixatie, het teveel bezig zijn met je lichaam. Die aandacht zou tot ongewenste effecten kunnen leiden, maar voor wie ongewenst? Voor de huisarts, de therapeut en voor de verzekeraar, want die blijven met die hulpvraag zitten. Maar het gaat om de patiënt, die heeft klachten en aandacht kan een zeer belangrijk middel tot herstel zijn. "Aandacht kan positieve en negatieve effecten hebben. Als je je patiënten een beetje kent, w e e t j e wie gevoelig is voor de positieve effecten van aandacht en bij wie aandacht negatief werkt. Je zou mensen daar op moeten scheiden."

De uitkomst van het onderzoek van Faas ziet Van der Heijden niet als een bedreiging voor de fysiotherapie. "Faas heeft een zeer gedegen studie uitgevoerd en de kennis die je hieruit kunt opdoen is van belang voor de ontwikkeHng van het vak. Fysiotherapeuten zouden beter op de hoogte moeten zijn van de resultaten van effectstudies en die informatie moeten aanwenden ten gunste van de patiënt. Onderzoeksgegevens over het al dan niet effectief zijn van behandelingen beginnen gelukkig door te dringen in de fysiotherapiewereld, mede door ons rapport. Dat heeft tot gevolg dat er keuzes gemaakt moeten worden, ook door fysiotherapeuten."

het edele handwerk, dus naar massage, oefeningen en instructie. Eerdere onderzoeken maakten echter al aannemelijk dat oefentherapie bij acute rugklachten niet extra bijdraagt aan het herstel bovenop het natuurlijke herstel in de loop van de tijd. De huisarts kan volstaan met instructie en het opgeven van oefeningen. De patiënt met deze klachten hoeft dus niet naar de fysiotherapeut" D e placebogroep die Faas toegevoegd heeft, vindt Van der Heijden geen verrijking van het onderzoek, integendeel. "Het vergelijken van de aandacht die je krijgt als iemand oefeningen met je doet en de aandacht van een apparaat dat aUeen hoest, proest en toetert, gaat uit van de veronderstelling dat de aandachtseffecten van die twee behandelingen ongeveer gelijk zouden zijn. Maar het gaat hier om een passieve placebo en een actieve ingreep, die twee kun je niet met elkaar vergelijken."

Ongewenst Faas schrijft dat het ongunstige effect van oefentherapie op het aantal ziekmeldingen mogelijk te maken heeft met de intensieve aandacht voor hun klachten die patiënten tijdens de sessies van de fysiotherapeut kregen.

37 v u MAGAZINE FEBRUARI 1993

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen