GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1993 - pagina 173

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1993 - pagina 173

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Rond het oor Is het gebied dat moet worden afgetekend.

opgevuld

tje van doen te hebben. Bij de afweging of zo'n operatie nuttig is, speelt de vraag of je het een kind niet juist moeiUjker maakt als aan de buitenkant niets ongewoons meer te zien is. Kon: "Iemand die een mongool als mongool herkent, weet dat daar een bepaalde achterstand bij hoort; neemt deze voor Hef. De acceptatie kan minder zijn als het kind er 'normaal' uitziet. Dat moetje niet vergeten. Maar een tongverkleinende operatie of een correctie van de stand van de ogen blijft uitermate plezierig zowel voor het kind als voor de omgeving. Ik doe dit dus wel, alleen na rijp beraad met de ouders." Doe ik dit of niet? Een vraag die hij zichzelf regelmatig moet stellen. O o k bij het verzoek van allochtone tweede-generatiejongeren om een neuscorrectie, verwijdering van overtollige beharing of teveel pigment of een verandering van de ogenstand. "Deze kinderen zijn hier geboren en voUedig geïntegreerd, maar ze hebben nog de uiterlijke kenmerken van het land waar de ouders vandaan komen. Daardoor voelen ze zich buitengesloten. De vraag om een andere neus kan ik best begrijpen. Een Nederlander kan zich ook ergeren aan zijn afwijkende neus en een operatie ondergaan. Maar of ik nu zo ver zou willen gaan dat ik huid ga bleken? Nee, daar bereik ik mijn grens." dan zeg ik: dat doe ik niet. Ik vind het wat anders als een jonge vrouw bij mij komt met nauwelijks borstontwikkeling, die zich daardoor sociaal geremd voelt. Dat vind ik een goede indicatie. Plastische chirurgie is in dit geval ook een beetje psychiatrie." De plastisch chiturg is niet psychiatrisch geschoold en kan zich dan ook wel eens vergissen, geeft Kon toe. "Corrigeer je een neus omdat de patiënt zegt er ontevreden over te zijn - terwijl die neus helemaal zo slecht nog niet is - dan komt deze morgen terug met iets anders dat hem stoort. Het is me een aantal keren overkomen dat ik twijfelde; dat ik me toch liet overhalen en dat achteraf bleek dat de patiënt niet tevreden was, niet omdat het resultaat niet goed was, maar omdat het probleem ergens anders lag. "Laatst k'wam er iemand die een correctie van een zeer geringe standafwijking aan één oor wenste. Wij

raadden hem deze operatie af omdat het heel erg moeilijk is om de oren symmetrisch te krijgen. De patiënt was niet tevreden met dat advies, liet zich ergens anders opereren en kwam tenslotte weer bij ons terug omdat het geopereerde oor niet zoals het andere stond. Of wij dit weer enigszins ongedaan konden maken."

Mongooltje "Je moet voortdurend op je gevoel afgaan en je in ieder geval niets laten opdringen. Dan kan er best een collega zijn die welja zegt. Dat vind ik niet erg. Zijn waarden kunnen anders liggen of hij kan het financieel aantrekkelijk vinden." Dit vasthouden aan eigen maatstaven geldt ook voor het opereren van mongoloïde kinderen. Kon kan de uiterlijke kenmerken van een kind met het Down-syndroom operatief zodanig veranderen dat het een leek niet meer opvalt met een mongool-

Beeldhouwer Kon: "Ik denk dat plastisch chirurgen eigenlijk artiesten zijn. Ik ken weinig plastisch chirurgen die niet ook heel creatief buiten hun vakgebied zijn. Zelf heb ik veel getekend. Vroeger wilde ik architect worden. De plastische chirurgie is ook een heel bouwend, construerend vak. Van te voren bepaal je waar de incisie moet komen. Je tekent hoe de vorm moet worden. Dat doet een beeldhouwer ook. Hij heeft een voorstelling hoe zijn beeld er uit moet zien, terwijl voor hem alleen nog een blok steen staat. Als je een hazelip goed aftekent, wordt het een soort mathematische operatie. Alle stukjes passen als een puzzel in elkaar. Bij wijze van spreken hoefje de lip dan niet eens meer te hechten. Wanneer je gaat snijden en maar ziet hoe het uitpakt, dan kom je in de problemen."

39 v u MAGAZINE APRIL 1993

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1993

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1993 - pagina 173

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1993

VU-Magazine | 484 Pagina's