VU Magazine 1995 - pagina 576

De blanke afgunst is ook een compliment aan gekleurden; die jaloezie duidt erop dat het traditionele, raciale denken kopje onder is gegaan. In de negentiende eeuw was de angst dat zwarten blanken zouden kunnen overvleugelen, moeilijk voorstelbaar. Hoe konden de zwarten immers boven hun natuurlijke - zeer beperkte - aanleg uitstijgen? De hedendaagse vreemdelingenhaat bevestigt veeleer dat 'het beschaafde denken' het gewonnen heeft. De gedachte van de gelijkheid aller mensen, ongeacht h u n ras, heeft een eclatant succes geboekt. Ook die blanken aan de onderkant van de samenleving realiseren zich heel goed dat gekleurden niet onderdoen in capaciteiten. Alleen springen zij bij die gedachte geen gat in de lucht.

maalct de politie een beoordeling van haardracht, kleding en leeftijd om vervolgens de conclusie te trekken of we hier al dan niet met een potentiële relschopper te malcen hebben. Er gaat een gedegen statistisch onderzoek aan de fouillering vooraf. En dat allemaal in een fractie van een seconde. Die beoordeling valt steevast in mijn voordeel uit, in de vorm van een kort knikje: doorlopen jij. Dit soort beoordelingen kunnen rationele discriminatie worden genoemd. Ze berusten op kansberekening en risicoschatting. Die beoordelingen zijn heel effectief, want als gezagshandhaver hoef je de aandacht alleen nog maar te richten op de risico-groepen. ZUCHT

Maar waarom heerst er dan geen diepe tevredenheid over die ontegenzeglijke vooruitgang? Vooral in Amerika klagen zwarten steen en been dat de samenleving door en door racistisch is, maar ook in Nederland zijn zulke geluiden bij minderheden te horen. Is het allemaal aanstellerij en kleinzerigheid? Lang niet allemaal, denk ik. Er bestaat tegenwoordig een belangrijke vorm van discriminatie die door Dinesh D'Sousa lationele discriminatie wordt genoemd. Rationele discriminatie? Soms ga ik naar een voetbalwedstrijd en moet dan vlal< na de ingang door een klein slurfje. Daar staat de politie klaar om de bezoekers te fouilleren op messen, stokken en ander snij- of slagwerk. Zelden moeten ze mij hebben en altijd degene die voor mij of achter mij loopt. Ik word kennelijk voor ongevaarlijk aangezien: heb geen matje in mijn nek, draag geen trainingsjackje, ben duidelijk ouder dan dertig. Vermoedelijk WETENSCHAP,

CULTUUR

VAN

VERLICHTING

Allochtone minderheden zijn al gauw risicogroepen. Het is in Nederland al een aantal jaar geen taboe meer om te zeggen dat onder allochtone jongeren de misdaad relatief hoog is. Als criminoloog Frank Bovenkerk cijfers noemt en schat hoeveel Turken er in de drugshandel zitten, worden die cijfers nog wel aangevochten, maar niemand vecht zijn vrijheid aan om het onderwerp aan te snijden. Het heeft ook geen zin daar omheen te draaien en een probleem onder tafel te vegen. In Amerika is het probleem nog veel nijpender. Talloze jonge zwarte mannen hebben er een strafblad en de belangrijkste doodsoorzaalc in die bevolkingscategorie is moord. Als een taxichauffeur een jonge zwarte man aan de kant van de weg ziet staan, die zijn arm omhoog steekt, geeft hij nog eens extra gas. Is zo'n taxichauffeur een racist? Dat hoeft niet want hij heeft er doorgaans geen bezwaar tegen

et> SAMENLEVING

42

- DECEMBER

1995

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen