VU Magazine 1997 - pagina 23

verkeerd seksuele mannen niet groter is dan een speldeknop. Genezen In de neurobiologie worden sinds halverwege de jaren tachtig aan de lopende band soortgelijke ontdekkingen gepubliceerd. De Nederlanders Dick Swaab en Michel Hofman onderzochten in 1985 het eerste van deze vier kerntjes en vonden een sekseverschil in de grootte ervan, wat ze de seksueel dimorfe kern noemden. In 1990 ontdekten ze als

eerste een verschil tussen enerzijds de hersenen van heteroseksuele mannen en vrouwen en anderzijds homoseksuele mannen. De suprachiasmatische kern van homoseksuele mannen bevat twee keer zoveel cellen. Andere groepen onderzoekers hebben in de afgelopen tien jaar sekseverschillen in minstens vier verschillende hersengedeelten ontdekt. Een jaar geleden publiceerden Swaab, Hofman en JiangNing Zhou een onderzoek in het tijdschrift 'Nature' waaruit zou blijken dat mannelijke transseksuelen in sommige opzichten vrouwelijke hersens hebben. Een gebied in de hypothalamus dat bij zowel hetero- als homoseksuele mannen twee keer zo groot is als bij vrouwen had bij de transseksuelen een typisch vrouwelijke omvang. Dergelijk onderzoek benadrukt dat onze seksuele identiteit - of iemand zichzelf een man of een vrouw voelt - en onze seksuele voorkeur al in een vroeg stadium wor-den vastgelegd. Bovengenoemde hersengedeelten ontwikkelen zich tijdens de zwangerschap en de eerste drie levensjaren. Daarna doen zich niet of nauwelijks veranderingen meer voor. Die conclusie hebben ook veel psychologen en psychiaters moeten trekken uit hun decennialange, vergeefse pogingen om homoseksualiteit als een produkt van een 'verkeerde' opvoeding te verklaren en om homoseksuelen met therapie te 'genezen.' Homoseksualiteit is evenmin als linkshandigheid aangeleerd of af te leren en beide voorkeuren zijn alleen een handicap voorzover de sociale omgeving homo's of linkshandigen discrimineert.

hij ziet zijn eigen bevindingen als een bijdrage aan de emancipatie en acceptatie van homo's. Burr, ook homo maar geen neurobioloog of geneticus, staat wat sceptischer tegenover zowel de kracht van het bewijsmateriaal van de biologen als het effect ervan op de bevrijding van homo's. Zijn boek is een soort verzameling van interviews met onderzoekers, waaronder enkele doemdenkers die vrezen dat homoseksualiteit in de toekomst door middel van gentherapie zal worden bestreden. Unfair Het meest interessante element van Burrs boek is dat zijn informanten elkaars onderzoek bekritiseren. Zo worden er vraagtekens geplaatst bij de methode die LeVay heeft gebruikt om de omvang van een minuscuul kerntje in de hypo-

Toch duurde het nog tot 1973 voordat de Amerikaanse vereniging van psychiaters homoseksualiteit uit haar handboek van neurosen en geestesziekten schrapte. Deze beslissing werd niet alleen ingegeven door de kracht van het wetenschappelijke bewijsmateriaal tegen de visie op homoseksualiteit als neurose maar ook door de politieke invloed van de homobeweging. Volgens de homoseksuele neurobioloog LeVay gaan de biologisering van de studie van homoseksualiteit en de emancipatie van homo's hand in hand:

wcs

JANUARI/FEBRUARI

1997

23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen