VU Magazine 1997 - pagina 144

Beeoochelde zinnen Honderd miljard hersencellen zitten er in een menselijke schedel Maar dat zegt niets over de l<waliteit van het denken. En v/at laat het brein zich gemakkelijk beetnemen!

Bij de entree staat een sterk vergroot model van de menselijke hersenen opgesteld. Een bejaard echtpaar leest half hardop de informatie op het paneel ernaast. "Honderd miljard hersencellen... Dat is veel hoor", doceert de man. "Daardoor is de mens ook zo knap!" Even later bevindt het paar zich in het hoekje van de expositie waar, met behulp van elektro-encefalografie (EEG), de hersenactiviteiten van de bezoeker

op een scherm zichtbaar kunnen worden gemaakt. De vrouw heeft de band om haar hoofd gedaan, die via een snoer met het apparaat is verbonden. De man tuurt over haar schouder mee naar het groene scherm waar een strakke, horizontale kartellijn maar geen curve van enige betekenis wil vormen. "Waar denk je nu aan?" "Aan niks eigenlijk." "Ja! Je moet natuurlijk wel ergens aan

denken, anders doet hij het niet." "Maar ik wéét niks. Doe jij het dan!" "Daar ging-ie even omhoog. Wat dacht je nou?" "Dat jij weer staat te zeuren." "Ik? O kijk, nou gaat-ie mooi op en neer." "Hij doet 't zeker alleen als je je opwindt. Niks voor mij. Wil jij 'm nu even op? Die band knelt zo om mijn hoofd." De sessie herhaalt zich bij het volgende object: eenzelfde hoofdband, maar met in dit geval een draaiende wereldbol op het scherm. Wie zich voldoende concentreert, zo belooft de schriftelijke uitleg naast het scherm, is in staat om met behulp van de elektrische stroompjes in de hersenen, het draaien te stoppen of zelfs van richting te laten veranderen. De proef behelst een techniek in ontwikkeling, die mogelijk kan leiden tot een geheel nieuwe manier van communiceren in de toekomst. Wie nu de bol weet te stoppen, zo luidt vrij vertaald de diepere gedachte achter dit experiment, bestiert straks wellicht de hele wereld. Voor het bejaarde echtpaar is dit vooralsnog een brug te ver. Dit keer is de man de klos. "Concentreer je, Kees." "Dat doe ik. Stil nou even." De man tuurt enige tijd met afwezige blik naar het scherm, waar de aarde het wentelen onverminderd voortzet. "D'r gebeurt helemaal niks", zegt de vrouw ongeduldig. "Dat ding is stuk", concludeert de man. Hij zet de hoofdband af. Staat op en beent met grote passen naar een van de objecten die zo op het oog minder hersengymnastiek vergen. Maar dat oog laat zich, net als de overige zintuigen, op deze van origine Finse tentoonstelling ernstig bij de neus nemen. Zoals met de cafémuur die er van een afstand uitziet alsof een zwaar

64

WCS MAARX/APRn I997

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen