De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor des levenden Gods - pagina 43

43

En

zoo

en

ben

zoo

ligt

dan aan het einde van mijne taak gekomen, M, H.,

ik

mijn

tegen

protest

drieledig

men op het erf der gemeente, Semitische philologen, maar dat men in den tempel

en

d|,eelen

losgeplozen,

nisme

geremodelleerd

u

verwoesting

u

getoond,

Zoo

meen, met logische gestrengheid

ik

blinddoek

zonder

zien

Ik

voor

noch

vergoelijk

wekken

waarom zou ver kwam,

m

bij

den

dat

bewustzijn,

stille

de oogen, de critiek in het

goedpraat

met

en

;

volko-

onwrikbaar vast sta

nochtans

van de ingeving van den Geest. Dit

verbazing

bereid,

het

in

dit

eerlijke wetenschappelijke consciëntie

in de belijdenis

be-

te

mijn eigen belijdenis van de Heilige

deed vingeren

of

niets

;

den schijn van geestelijke lafheid niet

onverholen

uiteengezet.

aangezicht

door dit critisch vandalisme wordt aange-

die

om

en

cordaat

Schriftuur

men

naar philosophische h3rpothesen haar orga-

toen heeft.

richt; en daartegenover,

ik,

haar

in

de encyclopaedische én de dogmatische én de gemeenterechtelijke

ik én

loopen,

met zoo weinig kiesche hand,

sparen de Heilige Schrift gekorven,

zonder

zoo

als

Christengodgeleerden

als

zelf der Sancta Theologia,

roekeloos,

dit afgekeurd dat men

niet

dat

heb

Schrift-

dan beteekend. Niet dit heb ik gewraakt dat men buiten, maar

critiek

zoo

hedendaagsche

de

zal, ik

ben er op voor-

één, bitterheid bij den ander,

maar

het recht tot spreken worden betwist, waar het reeds zóó

ij

dat zelfs de verstgaande schriftanatomen

meê door belijders van

Jezus worden bewierookt. God de Heere schonk mij nu eenmaal den moed

van mijn overtuiging, en Grieken een volslagen kelend

(TY,óf.vSaXov

volk

lieve

nu

al

moge

^w/Jtot

zijn,

ik

achttien

overtuiging dan ook onzen modernen

die

dunken en voor ons ethisch

blijf

er mij

eeuwen

ze

Israël een prik-

aan vastklemmen, gelijk

omhelsd

heeft, als

al

Gods

Auucx/xtg ro6 0o5,

een kracht van God ons gegeven, niet tot streeling van onzen hoogmoed,

maar

tot vastzetting

En neem

van ons

heil.

ik hiermee afscheid zoo van mijne-

ponenten, dan roep ik den modernen onder onze

moderne

critici toe

:

als

ethische op-

„Bij

u

is,

al doolt

ge mijns inziens, nogtans de strenge consequentie; de Schrift een schrift als

andere boeken, geheel menschelijk ontstaan

meer,

ratie

geen

roepen, en heel

schap

„Smelt

naam

Tot

belijden,

af het wijsgeerig

uw

geloof

meer

van

de Sancta Theologia

der religie".

heiligen

van

sprake

nog

de

leven,

die

alliage

broedersen;

zekerheid

in

de weten's

Heeren

hen zeg

ik:

van het zuivere goud dat in de kern

Laat het

waar immers ook uw

tot

inspi-

om

ethischen daarentegen; omdat ze

ziel in

met dat hinken op twee

uit zijn

vorm

elkaar uitsluitende beginselen. Kiest weer een lijk

maar dan ook geen

gemetamorphoseerd

nog steeds mijn

schuilt.

;

uitverkorenen

zwelgen

hebt erbarmen met de diep Gekrenkte, omdat ze

is

wil.

die past bij het heer-

Bovenal, hebt deernis,

de gemeente des levenden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen