Uit het Woord / Dat de genade particulier is - pagina 439

,

427

En

wel

vinden

,

God, zijn

aan

ons

iets ongeestelijks in te

ons juist voor gansch goddelijk en

dit

groot te

aanbiddellijk die

van daar nu

verre

komt

nederbuigende

dat zulk een majestueuze

zijn,

uitwendige middelen bond,

die

ontferming

ook

er

zicli

ia

aan

zelf

binden wou.

Maar mogen we nu verder vragen Is dat spreken nu wel terdege een uitoefenen van kracht? o, Ge hebt gelijk, als ge zegt: »Lang niet altijd." Want zoo diep gezonken is nu eenmaal onze toestand, :

dat

ge

telkens

en

telkens

spreken hoort, dat het de vraag

:

Kwam

Maar veroorloof ons

het u nooit voor

beproefd hadt iemand tot

of anderen

spreekt

zelf

niets geeft.

,

dat ge vruchteloos

over te halen en

iets

uw

al

woordenschat hadt uitgeput en eindelijk ten einde raad het

opgaaft

,

en dat toch

een ander

,

dit verhaal

aan-

»Nu, dan zal ik er eens naar toe gaan, laat dat dan maar eens aan mij over!" en dat hij over een uur terugkwam en u zeggen kon: »De zaak is geklonken!" Waar kwam dat vandaan? Die man had toch ook maar gesproken! En toch, wat gij niet kondt, kon hij. Ja, zegt ge, maar dat is omdat hij meer invloed had. Maar we vragen wederom wat wil dat anders zeggen hoorend, u leukweg

zei:

,

dan dat die

man

voor zich had, wist hoe wist

op

gedaan kreeg, wist wien hy

die het

men

welk woord doel kon het

spreken

verstond?

woorden, maar eenvoudig der

doel,

die ziel

treffen,

En wijl

meer instrument en

moest aanvatten,

kortom beter

dat niet

door

het spreken

middel

zich

mooie

hem min-

was,

en

hij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen