Afwerping van het juk der Synodale Hierarchie - pagina 22

Voorts

verklaren wij hiermede openlijk, als uitspraak van onze convoor het aangezicht des Heeren, dat onze handeling in zake het Beheersreglement, voor zoover wij daarin betrokken waren, in de verte sciëntie niet

bedoelde,

onszelven

'tzij

persoonlijk,

'tzij

kerkelijk,

'tzij

gelijk

men

behoeve van een andere stichting, te verrijken of te bevoordeelen noch ook om anderen 'tzij persoonlijk, 'tzij kerkelijk te benadeelen maar eeniglijk ten doel had om aan de ontrouwe Kerkbesturen, zooveel in ons was, te beletten, dat zij de Gemeente des Heeren alhier niet kwamen veriuoesten. Van eenige andere bedoeling dan om, gebruik makende van wat ons rechtmatig en plichtmatig scheen, de verschuldigde trouw aan onzen Koning te bewijzen, komt dus zelfs voor wat betreft het veel gewraakte Art. 41 geen sprake. Wel kan en mag natuurlijk gevraagd, of onze handeling in deze zaak misschien uit juüdiscli oogpiint niet aan bedenking onderhevig ware, maar gesteld al, dit ware zoo, dan zou rechtsdwaling toch nog nimmer onze intentie van trouw aan Kmnng Jezus in on'ixoww kunnen omzetten terwijl ook voor het overige ue rechtsgeleerde adviezen van vele uitnemende Juristen aantoonden, hoe zelfs de bewering, als verkeerden we in rechtsdwaling, op haar zachtst genomen, nog steeds wacht op bewijs. (gelasterd

heeft,

ten

;

;

;

Zoo blijft het dan onze oprechte <5^'tuiging en gansche eerlijke cver§ 8. tuiging voor God en menschen, dat in geheel dezen handel van Maart 1885 af tot nu toe, onze gedraging, door al onze zondigheid en gebrekkigheid heen, toch niet anders bedoeld heeft dan om door de genade des Heeren bewaard te blijven voor verraad aan Zijn zaak, voor verloocJiening van Zijn 7iaam en voor ontroinv in onze Bedieni?ig. En het is krachtens deze onwankelbare overtuiging, die we hiermee voor de conscientie van al onze Kerken en haar ambtsdragers leggen, dat we tot geen ander inzicht kunnen komen, dan dat de hoogere Besturen juist dit geJioorzamen van onzen Koning, tegen hun ongoddelijkcn last in, niet in ons konden dulden en ons deszvege, en deswege alleen hebben ontzet. En hiermee nu is de zaak beslist. Onze Koning toch die in de hemelen leeft en regeert, en die zelf door zijn genade ons deze aanvankelijke trouw in het harte schonk, han ons niet ontzet hebben, om wat we ]\\\'s,\.in gehoorzaamJieid aan Hem 6i&dL&n.Vi.tt\oxv!\\?, van onze ontzetting moet derhalve juist omgekeerd in de HoogereKerkbesturen als hooggaande ontrouxo tegen den Koning der Kerk gewraakt worden. En ons besluit kan derhalve geen ander zijn, dan dat juist zij tengevolge van dit vonnis in den hemel door Koning Jezus ontzet zijn, terwijl zijn Koninklijke majesteit ons in ons ambt bevestigt. De bedenking dat we dan toch door onze belofte of onderteekening tot gehoorzamen van den last der hoogere Besturen waren gehouden geweest, verandert aan deze gewichtige slotsom niets. Want gesteld al de hoogere Besturen konden een handschrift toonen, waarin boven onze handteekening de woorden stonden ,,Ik zweer u te zullen gehoorzamen, ook al gaat het tegen Gods Woord in !" dan nóg zouden ze hiermee niets tegen ons vermogen. Immers, zelfs in burgerlijke rechten is elke verbintenis, zelfs onder eede, waarbij ge u tot iets onzedelijks verbindt, uit zich zelve krachteloos; en onzedelijker dan, om tegen Gods Woord in, menschen te gehoorzamen, is vooral op Kerkelijk terrein toch wel niet denkbaar? Hieruit volgt vanzelf dat geen verbintenis ooit door ons aangegaan en geen belofte ooit door ons of door iemand kaji gedaan zijn, of de nakoming van die verbintenis eji van :

—

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen