Contra-memorie in zake het Amsterdamsch conflict - pagina 23

§

(5.

DE KERKVOOÜDIJ IN HARE ZELFSTANDIGHEID.

21

Over dezen tegeiivoorslag oordeelde de adviseerende Kerkeraadscommissie, „dat hij niet de minste bedenking opleverde"' '); eene conclusie, waarmeê^e Kerkeraad zicli aanstonds vereenigde. Ook op dit punt blijkt dus het beweren der Classicale Memorie op vergissing te berusten. In een onnadenkend oogenljlik had de Kerkeraad iets dergelijke metterdaad gewild, maar zoodra de mannen van zaken in de Kerkvoogdij hem tot de orde riepen, zag hij terstond van zijn voornemen af. Was dus de Kerkvoogdij reeds al de jaren van 1810 1869 tot op zekere hoogte een zelfstandig College, dat, gelijk de heer Steenberg zich uitdrukte, meer „nevens dan onder den Kerkeraad" stond, nog merkelijk versterkt is die zelfstandigheid door het Gemeentevotum van 1869. Men hüude toch wel in het oog, dat de stemmingen van 1810 en 1869 ten In 1810 bestond er, toen de Gemeente deze volstrekt niet gelijk staan. het Reglement goedkeurde, nog geene Kerkvoogdij; deze moest juist eerst ten gevolge van die stemming ontstaan en uit het Reglement als geboren worden. In 1869 daarentegen bestond de Kerkelijke Commissie wel Zij viel niet op 1 April 1869 weg, om als met een tooverslag terdege. weer op te komen, maar zij bleef zoo v(')ór als na 1 April, en zag slechts den grondslag van haar ongestoord bestaan verwisselen. Dit heeft de Kerkeraad alzoo bedoeld, toen hij letterlijk aan de Gemeente verklaarde, dat haar Ja „aan de Kerkelijke Commissie haar rechtsgeldig standpunt zou verschaffen." Het is dan ook op dezen grond, dat de heer Mr. .1. A. Molster, gelijk boven bleek, in 1872 en 1873 voorzittend Kerkvoogd en telkens rapporteur der Commissie over de toen voorgestelde wetswijzigingen, zoo stellig „Over de beteekenis van die stemming kan als zijn gevoelen uitsprak geen verschil zijn. De Gemeente werd gevraagd, of zij hare Kerkelijke Commissie een rechtsgeldig standpunt wilde verzekeren, en die vraag is bevestigend beantwoord"' ~). Zelfs ging deze rechtsgeleerde misschien te ver toen hij, blykens de notulen van de Kerkelijke Commissie d.d. 8 Mei 1873 als rapporteur betoogde, dat de Belieersregeling, wat het bestaan der Kerkelijke Commissie betreft, hier niet gewijzigd kan, Avant „dat de Kerkelijke Commissie haar mandaat niet ontleent aan den Kerkeraad, maar aan de Gemeente" "). Althans, de meening alsof een en ander den Kerkeraad verhinderen kon, om aanmerkelijke wijziging in deze regeling aan te brengen wierd weersproken door Mr. Heineken, Mr. Van Nierop en Mr. Hovy, die toentertijd door den Kerkeraad waren geconsulteerd *). Evenwel hebben heeren Kerkvooo-den onder leiding; van de heereu Molster en Steenberg zich door dit tegenadvies niet laten afbrengen van hun standpunt; en zich dan ook ten einde toe verzet 'tegen de in 1872 en 1873 voorgestelde wijzigingen van het Reglement. Zoover trokken zij dit geschil zelfs, dat zij weigerden deze cjuaestie van bevoegdheid door arbitrage te laten uitmaken, en een zachte dreiging^ lieten doorschemeren met een civiel proces. Men leest toch in de notulen van 13 November 1873, dat de Kerkelijke Commissie besloot aan den Kerkeraad o. ra. dit „Het Beheer, dat door de Gemeente is opgedragen, kan te berichten

—

:

:

^)

^)

Kerker aadsprotoc. 1 7 Maart 1859. -) Ingekomen stukken, no. 610 A. blz. C. Not. Kerk. Comm. fol. 36. ^) Ingekomen stukken, n. 611

5

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen