Uit de diepte - pagina 478

472 grijpen, en meenen misschien, dat wij de moeite en het verdriet naar het getal onzer tranen konden schatten. Maar het schuldige, al die schuld; dat in- en aanklevend verderf; al die onreinheid; dat onrein reiskleed; die avond, iedere keer alweer, dat wij het belijden moeten: »Ik heb mijn weg voor den Heere verdorven!" totdat de laatste avond komt, en het is niets dan een verzondigd leven o. Dat leeren wij nooit van onszelven daar is het hart al te dwaas en te hoogmoedig toe. Maar laten wij dan toch tenminste niet tegenspreken, dat het zoo is. Gods Woord al wederom maakt den tel zoo op; en als de Alwetende spreekt, ei! dat dan het arglistige hart !

;

het al riet de klachte vanouds, dat al het geder gedachten van 's menschen hart te allen dage alleenlijk boos is ? (Gen. 6 Dat de duisternis en des 5.) doods schaduw hem verontreinigen? (Job 3 5.) Kunt gij, o mensch iets aftellen of uitwisschen van die droeve som der dagen, die den profeet in éene hoofdsom werden voorgesteld, toen hij uitriep: » Ach! dien dag!"? (Joel 1 15, vgl. vorige vss.) Waarvan iedere dag een zondoffer noodig heeft (Ex. 29 36), en twee lammeren des daags geduriglijk (Ex. 29 38j. En hoevele immer de dagen onzes levens zijn, geen woord past ons beter dan de klacht van den profeet: »Wij hebben tegen den Heere, onzen God, gezondigd van onze jeugd aan tot op dezen dag" (Jer. 3 25). Doodelijke dagen zijn het, om onzer zonden wil, ook al hebben wij het zoo niet begeerd (Jer. 17 16). Booze dagen, hoe ver wij het ook van ons willen zetten (Amos 6 3). Bittere dagen (Amos 8 10). Zwarte dagen (Micha 3 6). Dagen van schuld, wier som niets anders oplevert dan een schuldig leven, en een doodschuld voor het hart. Die, als er geene omwending was van den Heere, alle door zijne verbolgenheid henengaan. En, indien Hij het niet genadig keerde, niets dan leugen en verschrikking baren, o, Voorwaar, daarom moet, daarom moet, zal het wel zijn, die bede ons in het hart gewekt worden, en in onze ziel leven »Leer ons onze dagen tellen!" opdat wij dit waarlijk leeren, en wijs worden. Want uit onszelven verstaan wij het niet, en willen het niet, en leeren het niet. Altijd schade bij schade rekenen wij. Het is uit onszelven een gedurig tellen op den gis. En wij meenen nog maar steeds, bij slot van rekening, dat het wel uitkomen zal. En dat in ieder geval al onze moeite en arbeid, ons verdriet en ons recht de som van onze zonden en ellenden nog wel goed zal maken. En de wereld leert het ons ook niet, die bedriegelijke wereld En de wijsheid van menschen al evenmin want zij maakt de som van het zw^'ge.

Is

dichtsel

:

:

!

:

:

:

:

:

:

;

:

:

!

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen