Uit de diepte - pagina 782

776 en hoe die bedeeling des Geestes in hunne harten uitstort, wat tot de zaligheid behoort. Gewis, reeds wanneer wij zien op de kracht, waarmede de apostelschaar uit den hooge werd aangedaan; op de vrijmoedigheid, die hun geschonken werd, om in het midden der vijanden van den eenigec naam te getuigen, die tot zaligheid is op de bekwaamheid, die ze ontvingen, om aan al gegeven die vreemdelingen, aan een ieder in zyn eigen taal, de groote werken Gods te verkondigen; wanneer wij letten op de toebrenging dier drieduizend op éen dag op de liefde en barmhartigheid, die de Heere wrocht onder de heiligen te Jeruzalem op de rassche voortplanting der Kerk, zelfs door middel van de vervolging; op de vervulling van het woord des Heeren: »Gijlieden zult mijne getuigen zijn, zoo te Jeruzalem als in geheel Judea en Samaria, en tot aan het uiterste der aarde" o, dan zien wij daarin allerlei heil uitwassen onder de drupping van deze bedeeling des Geestes. Maar geldt het ook niet byzonder van het harte van een iegelijk geloovige, dat in waarheid allerlei heil uitwast, wanneer de dauw des Heiligen Geestes over de ziele komt? Och, wat is van nature de leer der zaligheid en het Woord van God smakeloos voor den mensch Maar wat worden de harten brandende, als de aarde door den Heiligen Geest wordt toebereid en de regen daarop nedervalt! En o, waar de ziel, bepaald bjj hare ongerechtigheden en schrikkelijke verdorvenheid en bij de onkreukbaarheid van Gods heiligheid en van zijne geboden, soms langen tijd in groote zielszwarigheid, bekommernis en bedruktheid daarheen gaat, maar die Geest komt, om haar opening te geven in de volheid van Christus en zijn zoenverdienste voor een gansch onwaardig en verdoemelijk zondaar, o, wast daar niet, op die anders dorre plaatsen, allerlei heil uit? Gevoelt de ziel, hoe onrein en schuldig ook, zich dan niet bevredigd met God door de dierbare zoenofferande van Christus ? Kan zij dan niet ademhalen, d. w. z. haar harte tot God verheffen als tot een met haar verzoend en goedertieren Vader ? Verblijdt ze zich dan niet iu den Heere met eene blijdschap, beter en grooter, dan waarmede de wereld zich in koren en most verheugt? Kiest zij dan niet van ganscher harte den Heere, om op Hem alleen te mogen betrouwen, van Hem ook te verwachten, wat Hij zijn volk genadiglijk toezegt, en in zijne wegen te wandelen? Wordt er, onder deze bedeeling en bedauwing des Geestes, niet een blijde boodschap gebracht aan de zachtmoedigen? Is het niet onder deze drupping der wolken, dat de gebrokenen ;

;

;

—

!

—

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen