Uit de diepte - pagina 294

;

288 Die boden zijn gezeten op paarden van onderroode, bruine en witte; want onderscheiden is hunne roeping, hunne prediking, hun werk, hun aard en lot; maar hoe onderscheiden ook, 't is van den oppersten Herder gegeven en bepaald. Die boden, zij zijn uitgezonden om het land te doorwandelen; zoowel de diepten, waar de mirten groeien, als daar rondom en daarbuiten. Zij volbrengen hun tocht; maar wat zij straks als hunne bevinding komen mededeelen, het is niet als van de zeventigen, wier woord den Man van smarte verheuging in den geest verwekte de droevige tijding: »Ziet, wij hebben het land door't was wandeld, en ziet, het gansche land zit en het is stil" (vs 11), de heidenen zijn gerust (vs. 15). Stil zijn, het is gned, als wij zingen kunnen: »Mijn ziel is immers stil tot God," maar wee onzer, als de kerkhofsvrede is ingetreden als er vrede is met het onkruid, met de vijanden van Gods kerke. Wee den gerusten te Zion. Ach, als het vuur van ijver is uitgebluscht als de eerste liefde wordt verlaten; als het getuigen ophoudt; als om den valschen vrede de Lots in het Siddimdal zwijgen, o, beter zijn dan de ruwe stormen van strijd en vervolging; beter het oorlogsgeschrei dan die rust des doods. Ziet, de Heere der heirscharen is ontstoken. Hoort zijn eigen woord:» Ik ben met een zeer grooten toorn vertoornd tegen die geruste heidenen. Ik was een weinig toornig, maar zij hebben ten kwade geholpen, en Ik ijver over Jeruzalem en over Zion met een grooten ijver." Opent zich dan nu de grond om te verslinden ? Valt het wrekend bliksemvuur ter vernietiging neer ? De God der wrake is machtig, en wie zijn keut toorn, gelijk die te vreezen is? Neen geliefden de Engel des Heeren heeft ondanks die stilheid en dat nederzitten zijn volk niet verlaten. Hij is nog in het midden van hen naar zijne majesteit, zijne genade, zijn Geest. Zijn zij ontrouw. Hij is getrouw. Hij is bij hen als de groote Voorspraak, de Voorbidder. Hij, die in een Mozes zijn voorbeeld heeft, staat in de bresse voor zijn volk. Gods Zoon, het Lam dat geslacht is Hij die gezeten is op dat paard, dat rood is van bloed, staat alzoo voor het aangezicht zijns Vaders en roept: » Heere der heirscharen hoe lang zult Gij tJ ontfermen over de steden van Juda, op welke Gij gram zgt geweest, deze zeventig jaren ?" Wat Hij eenmaal aan het graf van Lazarus betuigde: » Vader! Ik weet het, dat Gij Mij altijd hoort", het wordt ook hier bevestigd. De Heere antwoordt den Engel goede woorden, troostelijke woorden. »Ik ben", zegt de Heere: »tot Jeruzalem wedergekeerd met ontfermingen; mgn huis zal daarin gebouwd worden, spreekt de Heere der (Jer. 17 scheiden

16).

:

kleur,

;

!

,

,

,

!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen