Uit de diepte - pagina 405

,

399

wat zoude Hy hun daarginds in de woningen des Vaders vreemd worden? Onmogelijk! Zij zullen Hem daar nog beter kennen, omdat zij Hem dan zien mogen, gelijk Hij is. Vindt gij het niet natuurlijk, dat Job zijn heerlijke woorden besloten heeft met een: sMijn schoot (dat is: mijn verlangen naar zeer groot en sterk !" Wie onzer zegt dat des Ouden Verbonds na? Ach, zeker niet degenen, die, nog aan het stof en de aarde gebonden zijnde, met hart en ziel zich verkocht hebben aan den dienst der wereld en der zonde. Onbekeerden van harte, als zij verlangen, die heerlijkheid)

den

vromen

is

lijder

begeeren zij volop te genieten zonder vreeze en zonder wroeging, zonder stoornis en zonder angste. Maar wanneer zij eens een blik in de toekomst slaan, dan zien zij een graf, en een eeuwig oordeel, indien zij tenminste voor dit eenig gevoel hebben want de meeste menschen begrijpen niet, wat het zegt, voor eeuwig rampzalig te wezen. Mijne hoorders! wanneer gij eens in zulk een ellendigen toestand komt, als waarin Job was, zou dan de gedachte aan den hemel uw harte vervullen en de hope daarop uw ziele vervoeren? Zoudt gij dan ook kunnen zeggen dat gij u aangetrokken voeldet tot dat schoone vaderland, waar Jezus Christus de zijnen vergadert? Zegt gij neen? Hoe zegt gij dat? Onverschillig? Vreeselijke gedachte! o, Gave God, dat zij van u niet waar moge zijn! Daarom, zondaars! laat uw medezondaar u waarschuwen, om u toch een Verlosser te zoeken, ja, dien eenigen Jezus Christus, die gekomen is om te zoeken en zalig te maken, wat verloren is. Wachten u boon, smaad, verguizing, ellende, het is maar voor een tijd, en »het lijden dezer wereld is niet te waardeeren tegen de heerlijkheid, hierna komende." Gelooft gij dat, kinderen Gods? Ja, gij gelooft het, en toch is ons hart nog zoo dikwijls bevangen door lust naar Eg}'ptes vleeschpotten! Is het dan niet goed, dat de Heere God ons hier doornen op den weg zaait? Zeker wel; wantal persen zij ons tranen uit de oogen en doen zij ons veel weenen, door de tranen heen zien wij onzen Verlosser, die in zijne hand houdt de heerlijke belofte: »Gij zult Mij aanschouwen, niet als een vreemde; maar als een bekende, van aangezicht tot aangezicht!" o, Heere God! maak het verlangen hiernaar steeds sterker bij al uwe kinderen, opdat zij zingen mogen:

daarachter laatste

nog

;

,

Maar Ik zal,

U

(blij

vooruitzicht dat mij streelt)

ontwaakt,

uw

lof

ontvouwen,

gerechtigheid aanschouwen Verzadigd met uw Godlijk beeld. in

Amen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen