Gereformerde kerkelijk congress :het juk der tweede hierarchie, drie referaten, op den 11 den Januari 1887 in "Frascati" voorgedragen - pagina 45

41

groep

derde

van

in,

toch

den

maar weekhartige

goedmoedige

lieden,

weer wiegelden, en wel zagen dat het

besluiteloos heen en

moed om

En ook

durven misten.

te

hebhen

in dien tijd

om

deze aarzelaars en besluiteloozen de hopelooze poging gewaagd, de heldentaal van Gods pleiten.

Maar kwalijk

die

maar

vioest

de Luthers toen de Erasmussen en de Calvyns de Bucerussen met

,Daar staat geschreven" hebben weerstaan! Voor den kenner der is

al

uit

Woord hun gemis aan heldengeesdrift vrij te bekwam hun dit, zoo kloek en zoo liondig als

wat dusver tegen de afwerping der Hiërarchie geschreven

dan ook niets dan vale afdruk van wat toenmalige aarzelaars te boek stelden

lauw gebeuzel. Maar aan hen,

om

;

in de

Avierd

dagen der Hervorming de

en niet aan ons

eer wij

hun

historie

is

het]

om hun

spreken gehouden

tot

zijn,

de gespierde taal onzer vaderen te weerleggen. In de eeuw der Reformatie groef en boorde

men van

diepe graven stuitte

te

ambt der geloovigen

het

en

zuiveren

te

vrij

maar

geestelijk

om

voort,

liet

En

uit die

Kerk

de

des

Heeren

door vreemden. Niet in het

wezen en het bestand van

in het onzichtbare ligt het

Christus Kerke, en

Door dat

diep.

maken, zoo dikwijls ongeloof of ontrouw haar

aangezicht of zelf schond of schenden zichtbare,

men

op de Eeuwige Verkiezing.

van de Verlosten door den Zoon van God, vloeide

vrijmachtige verkiezing rechtstreeks

zelf

daarom moet

wezen zwichten, en

steeds het zichtbare der

mag omgekeerd

Kerk voor haar

nooit één oogenblik, tot

schade van haar geestelijk wezen, in overmacht van de zichtbare Kerk berust.

Diep

het

recht

liever de

eeuwige

Gods

in

Genadeverbond, en

Verkiezinge,

wezen

het geestelijk

in

ontspruit de plicht,

om

den hartader van het

in

der

Kerk

zoodra,

zelve wortelt

dus

welke Hiërarchie ook,

Kindermoord van Bethlehem herhaalt, dan dat ze het ons van God

gegeven Kindeke weer

Koning

als

te

en van haar af

als

te

zonderen

in zijn Israël zou laten heerschen, haar

werpen en zich van onder haar

juk en haar disselboom af

levende Kerke Gods.

En

uit te

trekken

dat te doen,

om met

onze Belijdenis te spreken, niet enkel als de Paus in

Rome

of de Synode in de Koninklijke residentie machteloos toornt, voort te varen,

„al

ware het schoon

gebelgd

maar

is

hierin

Plakkaten

zoo, dat de Magistraten en

der Prinsen daar tegen waren, ja, dat er het verlies aan hing van ons

leven of ons goed'".

Want wat men alzoo

staan zou,

hier

nu tegenwerpt,

maar toch op ons om

alsof dit in den allerlei

grond wel

drogreden

zijn toe-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen