Locus de Consummatione Saeculi - pagina 768

436 Colleg-e-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

voeren

geweld,

over

het geloof,

maar

maar meewerkers van

steeds geestelijke overtuiging,

blydscho.p zijn, nooit

want

dit

dwang en

gaat in tegen de geaard-

heid van het Koningschap van Jezus in deze bedeeling.

De Overheid daarentegen moet met geiveld oplreden. Daarin ligt juist het karakter der Overheid. Doch in de kerk van Christus moet men de beginselen der wet van Christus' Koningschap handhaven en mag dus nooit met dwang worden opgetreden. De volgende observatie handelt over VI. het collegiale stelsel der kerk. Doordat als vrucht der Reformatie en van het inhalen van het Bijzantijnsche standpunt princi^neel in Lufhersche landen en in Engeküid en de facto ook in Gereformeerde landen de Overheid de baas over de kerk was geworden, lag het van dat oogenblik af de lotgevallen van de Overheid moest deelen en de evolutie van de Staatsidee moest meemaken. in den aard der zaak, dat de kerk

Bekend is, dat van lieverlee het staatsbegrip is gewijzigd, dat men meer en meer ingang verschafte aan het denkbeeld, alsof elk volk een soort gemeenschap, universitas personariim was, over welke gemeenschap van burgers eene door haar aangestelde Overheid stond. Toen nu dit denkbeeld ingang vond, daarnaast het idee van de G-enossenschaft, vereeniging of corporatie deze in een of ander land opgerichte genootschappen door den

ontstond

en werden Staat ook die

zich

Burger

te

met dezelfde type van staat opgevat als een verzameling van burgers, naar willekeur vereenigden, tot de bereiking van een zeker doel. zijn

was dan hun

eerste

qualiteit,

want

alleen in qualiteit van

burgers vormden ze hun Verein en aan de Overheid kwam daarom het recht toe te bepalen op welke wijze zulk een Verein als Abbild van haar eigen bestaan in 't leven zou kunnen treden.

Zoo ontstond het genootschapsrecht, het het ius collegiale inhoudt, dat

men

ius collegiale.

Er

is

op te letten, dat

van burger

zich door een wilsdaad tot zulk een societas, collegium of corporatie vereenigen kan om een door de Overheid goedgekeurd doel te bereiken. Toen nu dit denkbeeld van universitas personarum steeds meer doordrong, begon men in staatsrechtelijke kringen dit denkbeeld ook toe te passen op de kerk, begon men de kerk ook als een Verein te beschouwen, als een G-enossenschaft, als een universitas personarum en accentueerde men dit nader als universitas civium, die door wilskeuze zich vereenigen tot een religieus doel. De wortel der kerk werd dus niet langer genomen in Christus, de wedergeboorte en het geloof, maar in de wilsdaad van eenige zich vereenigende burgers. Vandaar, dat men het begrip van kerk ook ging toepassen op Joden en men in dien zin sprak van een Israëlietisch kerkgenootschap. En wanneer eens

alleen in qualiteit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen