E voto Dordraceno - pagina 485

ZONDAG

XVII.

HOOFDSTUK

473

I.

op eiken Paaschmorgen tegen het heidensche Azië en Afrika inklonk. De strijd was volstreden. Satans macht was ofoorgebroken. Europa, dat van Immanuëls Verrijzenis zong voerde den scepter over alle volken der heidenen.

Daarom lag boom voor de

er

een kracht, een zedelijke beteekenis, een machtige hef-

veredeling van

ons geslacht in, zoolang nog de groote ook met een geveinsdelijke onderwerping, nog aan de belijdenis van dit feit vasthield. De beschaamdheid om voor zijn nletgelooven aan dit feit uit te komen, was een kostelijk teeken van de kracht die Christus over de zielen oefende. Het was een stil erkennen, dat toch eigenlijk de Christelijke wereld met haar geopend graf zedelijk hooger stond dan de heidensche wereld, die zich in het bouwen van een praalmassa,

zij

het

monument over dat graf En zoo bleef het, tot

uitputte.

het

in

deze kwarteeuw eindelijk kenterde.

De

booze onwil greep eindelijk de schaamteloosheid aan, ze wierp het masker harer Christelijkheid af, en toen ten leste de loochening van het feit van Jezus' Opstanding weer algemeen wierd, zonk de levenstoon onzer beschaafde klasse opeens van haar Christelijk standpunt terug naar het heidensch niveau. Het wierd weer als

in

Heeren. Slechts een kleine groep die

blij

de eerste en tweede eeuw onzes

op het Paaschfeest van Jezus'

verrijzenis uit het graf dorst jubelen; meest onder de slaven en slavinnen,

onder visschers en handwerkslieden; onder de kleinen en eenvoudigen in den lande; soms onder hen die eens hoeren en tollenaren waren. En daarnaast en daartegenover de breede schare en dichte massa van de

Romeinsche en Grieksche wereld, die beschaafd en fijn in vormen en geleerd en ontwikkeld, met het kruis van den Nazarener den spot dreven en lachten met onheiligen spotlach als ze van de Verrijzenis van dien Nazarener hoorden jubelen. lieden der

Teruggang

alzoo,

een beslist terugvallen en terugzinken van het ge-

doopte gekerstende Europa

tot

en machteloosheid, waarin

het keizerlijk

zestien

de heidensche laagte en onbeduidendheid

eeuwen gelaten had. Een

de glorie,

al

af- en

Rome

ons werelddeel voor nu

wegwerpen van

de zedelijke hoogheid, die hun

al den zegen, al geopend graf van den nogmaals te verzinken in de

uit het

Rabbi van Nazareth was toegekomen, om schamele schraal- en schrielheid van het Scepticisme (Twijfelzucht)

nogmaals

;

zich

vergapen aan de zondige bezwering van dooden of aan de mysteriën van het Mesmerisme; zich nogmaals te verliezen in zinnendienst en brooddronkenheid; en nogmaals genot te gaan putten uit de bespotting te

van die kleine schare, die onder schimp en verguizing door, onder het ^eldteeken van het kruis van Christus haar pelgrimstocht blijft voortzetten. Dat men daarom toch ophoude met op Paaschmorgen de mishandelde

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen