E voto Dordraceno - pagina 490

ZONDAG

478

XVII.

HOOFDSTUK

II.

verlorenen, geboren zijn, door de vrijmacht zijns willens over te zetten in

den staat der rechtvaardigen. Dit heeft niet gewacht op Jezus' lijden en sterven. Dit is niet teweeggebracht door Immanuëls dood en zielsnood. De teweegbrengende kracht was hier eeniglijk het eeuwig en vrijmachtig welbehagen van Vader, Zoon en Heiligen Geest,

God

Drieëenig, te prijzen in alle eeuwigheid.

Die Hij geroepen heeft, die moet Hij niet nog rechtvaardigen, maar die heep Hij gerechtvaardigd van voor de grondlegging der wereld. Vandaar,

dat

onze vaderen er steeds zoo sterk op stonden,

om

deze

gegrond in Gods eeuwigen raad te belijden, geheel onafhankelijk van wat wij doen of laten, ja in zekeren zin zelfs onafhankelijk van het offer van het heilig rechtvaardigverklaring

rechtvaardigmaking,

of

als

Godslam. Abraham, de vader aller geloovigen, die wegstierf eeuwen voor het kruis van Golgotha geplant wierd, is voor God een rechtvaardige geweest, zoogoed

als Johannes, die dat kruis heeft aangestaard, en bij dat kruis zijn

heeft voelen vaneenscheuren.

ziel

noch ook zelfs in het Kruis ligt het uitgangspunt. Het voor dat Kruis als voor onze rechtvaardigverklaring zoowel uitgangspunt ligt in de vrijmacht van Gods eeuwigen raad. En dat die rechtvaardigNiet

in

verklaring

ons,

ligt in

de vrijmacht van Gods eeuwigen raad.

En

dat die recht-

vaardigverklaring nochtans rustte in de kruisverdiensten van

Immanuël,

omdat ze hierdoor teweeggebracht is, maar omdat Gods gerechtigheid geen gerechtigverklaring gedoogde anders dan zulk eene,

was

niet

waarbij aan het recht voldaan wierd.

God de Heere ons uit den staat van een schuldige den staat van een gerechtige heeft overgezet, volgt nog geenszins, dat wij ons zelven als zoodanig kennen. Een kind in de wieg kan door een lechterlijk vonnis van schatrijk doodarm worden gemaakt, of ook van arm lijk, zonder dat dit kind er nog iets van weet. Daaruit echter, dat

in

En zoo ook is het hier. Een zondaar weet van deze gerechtigverklaring hij

tot het

geloof kome. Eerst als

des geloofs verleent, wordt

hij

God

de Heere

hem

te

uit

alsnu door dit geloof ook voor zijn eigen

besef een rechtvaardige, en begint, dank digverklaring ook voor

dan dat genade de gave

niets af, tenzij

hem

bestaan;

zij

om

dat geloof, deze rechtvaareerst

van die ure

af,

door

worden

gedurige bevinding van de gunste zijns Gods almeer bevestigd te voor zijn bewustzijn. Immers nu bespeurt hij zaliglijk, dat zijn God hem wel waarlijk niet als een schuldige, maar als een gerechtige bejegent. Zoo

openbaarde Paulus het ons. Zoo leerde het Luther.

Aldus

beleed

het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen