De verflauwing der grenzen - pagina 30

28

ook van onze kansels nagesproken en onze persen nagedrukt, al wat de Martensens, de Rothes, Keerl's, en Hoffmann's in Duitschland hadden uitgedacht, op allerlei wijs, ook binnen het erf der Christelijke religie, oude palen te verzetten. Door de waarheid te ethiseeren

bepleit 114); en sinds

op de

om de

is

de grens, die de zedelijke levensuiting van het leven der

viel

gedachte scheidt

aan

geboorterecht

Een

en moest de Dogmatiek straks haar eerst-

;

de

„beschrijving

van het zedelijk leven"

werd Even stroef teo-en den Calvinist als sympathetisch jegens den Moderne te zijn, gold als hooger levenstoon. En toen sloop allengs allerlei vreemde leering in. De Christus zou ook, buiten zondeval, toch zijn gekomen, want Christus was het natuurlijk ideaal, waarop het proces van ons menschelijk geslacht was aangelegd 1 5). In dien Christus zelven was niet God de Zoon vleesch geworden, maar in hem was de menschelijke natuur tot een hoogere Godmenschelijke natuur opgeklommen 116). Als mensch kon Jezus niet enkel man afstaan.

ook

„imirte Kirche" zonder confessioneele tucht,

hier te lande het ideaal.

1

zijn

geweest, en

nen

117). Ziel

zoo hernieuwde

men de sage der androgy-

en lichaam bleven niet twee, maar gingen op

in

Het mysterie der Drieëenheid wierd toegejubeld, maar omgetooverd in den de vermenging

nieuwere

der

zin

van

daarin, dat het

het

Gcislleibliche

wijsbegeerte.

Lam Gods

De

118).

verzoening

voor onze zonden

stierf,

lag

maar

niet in

het

uitschieten aan den stam van ons geslacht

van

De

opzettelijke openbaring,

was geen product meer van

Schrift

maar vrucht van

Israëls

beademing, en voorts ten deel bijna

viel 120).

geheel

heiligheid

onder

121).

Ja,

zijn

ideale loot 119).

organische ontwikkeling, onder hoogere

verband met wat aan andere volken

in

De

rechtvaardiging door het geloof ging

in

het

zelfs

aankweeken van een hemelsche

tusschen

dit

en het volgend leven

werd de absolute grens weggenomen; de bekeering kon ook na den dood komen en er zijn er onder deze theologen geweest, die ook aan de overzij van het graf het voortbestaan ;

eener sacramenteele kerk predikten, bestemd proces, dat

Wat nu

/J/i?r

om het heiligings-

onvoltooid bleef, ginds te voleinden 122).

gluurt

bij

dit alles

anders door de reten, dan na-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen