E voto Dordraceno - pagina 71

ZONDAG nu lijnrecht schikken,

Wet,

HOOFDSTUK

IV.

God zich niet naar den zondaar kan Wet onveranderlijk js. Steunde zijn

en betuigt ons, dat

in,

omdat

59

I.

Hij Souverein en zijn

vaak onze bevelen, slechts op gebrekkig

gelijk

goedvinden, dan,

ja,

inzicht en

tijdelijk

bestond hiervoor mogelijkheid, gelijk ook wij

bij

onze

kinderen niet zelden een eerst gegeven bevel straks vervangen door een

minder eischend. Maar dat nu juist is bij God den Heere zoo niet. Zijn Wet rust op zijn eeuwige Wijsheid en is dies volmaakt; en, eens als volmaakt gegeven zijnde, rust ze in de Souvereiniteit van zijn hoogheiligen en oppermachtigen wil. scheiden.

God

zelf

God de Heere

Wet

en zijn

zou een andere moeten

zou

zijn,

dus

zijn

zijn

Wet

niet

te

verandering

ondergaan, en zich schikken naar den zondaar, zou er rechtstreeks op neerkomen, dat dan de orde geheel wierd omgekeerd, en niet langer het schepsel zich naar den wil van den Schepper

had

te

gedragen, maar

het schepsel met zijn zondigen wil over den Schepper souverein wierd.

God kan dus handhaven. En

moet

niet anders. Hij

dan nog

zelfs

als

zijn

Wet

onverkort en onveranderd

een goddelooze

eeuwig

voor

in

de

buitenste duisternis zal zijn geworpen, zal in zijn eeuwige rampzaligheid

hem

anders overkomen dan dat onverbiddelijk afeischen van

nooit iets

de volmaakte

Gebieder

We

Wet door Hem,

Souvereine

oorspronkelijke

aller

is.

komen

niet

van elders

in

eenige zelfstandigheid tegenover zelf

ons

die

schiep ons. Hij

is

Gods schepping inloopen, zoodat we op God aanspraak kunnen maken, maar Hij

nog meer dan onze pottenbakker, want ook het

leem waaruit de vorm gemaakt wierd is Zijns. En juist omdat we geheel uit zijn wil voortkwamen en door zijn wil bestaan, juist daarom is Hij ten volle vrijmachtig,

om met

ons

te

doen naar

eenig

in

rechtsidee,

maar

alleen

in

Hem

welbehagen. En de

zijn

eenige grens voor wat Hij niet met ons doen kan, zelven

ligt

en

niet

in

zijn

in

ons,

of

Besluit.

Tegen de klem van dit zeggen: „Ge kunt niet, en toch moet ge!" is derhalve bij iemand die eens kon, maar nu door eigen schuld niet meer kan, ter wereld niets in te brengen.

Maar, en ,,wat,

dit

is

het tweede punt, dat

zoo vraagt ge, gaat

volkomen afdoende; want hij

dit

met deze vraag

mij aan? Voor

Adam had

Adam was

te

berde komt,

dat antwoord

die kostelijke kracht ontvangen, en

verspeelde en verzondigde ze; maar ik bezat die kracht dusver nooit,

en kon er mij dus ook nimmer van berooven. Zooals ik zondig van aard sta en ga,

zoo onrein ben

ik niet slechts

geboren, maar zelfs ontvangen;

en waar nu zelfs van „de ure van mijne ontvangenis af," nooit eenige

voldoende

geestelijke

kracht aan mij geschonken

is,

hoe kan

God

mij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen