In de schaduwe des doods - pagina 293

273

EEN EIGEN GRAF.

Graf spreken, in Dood en Graf inleven, en als dit heel gemeente gaat doen, dan komt de goede Christelijke manier van begraven vanzelf.

Jezus'

Die enkele uitdrukking van //de keure onzer graven" prikkelt tot nadenken, en slaat u in de consciëntie, zoo dikwijls ge de begrafenis uwer dooden maar hebt overgelaten, en de usantiën der wereld gevolgd zijt. Niet pralen en niet prijken moet ge bij uw begrafe-

om anderen de oogen uit te steken. Voor vervan eigen grootheid is er geen slechter gelegenheid dan wanneer er één van uwen eigenen bloede machteloos in de groeve wordt weggeborgen. Niet de zelfzucht, maar de liefde moet dringen en nissen,

toon

leiden.

De liefde voor wie van u ging; altoos naar den regel: Zooals gij zoudt willen, dat men met u deed, als ge gestorven waart, doe gij zoo ook zelf aan uw dooden.

En die liefde moet dan bij Gods kind natuurlijk door het geloof, niet door het sentiment geleid worden.

Waar nooit

bij

ge ook uw God vergeten kondt, ge moogt Hem het doodsbed of bij het graf uwer dooden ver-

geten.

Sterker dan ooit moet geopende groeve de regel de Heeve alleen groot zijn''''

bij

doodssponde en elke ,/Te dezen dage zal

alle

gelden: (Jes.

2

:

17).

18

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen