In de schaduwe des doods - pagina 78

70

waarmee we onzen God hadden g;emind. Maar valt de komt uw God u in het „doodelijkst tijdsgewricht" te hnlpe, zoodat uw bijna wegstervende kranke weer opleeft, o, dan zal het alles één lof en jubel zijn. Liefde en lof ten offer gemengd op de

in

slag

liefde,

niet,

en

het altaar des Heeren.

En

toch, de ervaring leert het zoo heel anders.

het in den dood gaat,

Als

dan

is

het

ja,

dan wordt het hart diep ontroerd;

of de wereld een oogenblik haar bekoring voor ons ver-

en ^Isof we dieper dan ooit beseften, waar ons eigenlijk vaderland ligt. Niet hier, maar daarboven. Schier nooit meer dan in dagen van verschen rouw is er gedachtenisse van den Heere onzen God in ons hart, op ons leger, in onze gesprekken; en zelden verkrijgt ons gebed inniger toon, dan juist in zulk een toestand van beklemdheid der ziele. Bij het graf kan men nog zeggen, dat de hooge God iets van zijne eere ontvangt. Maar als die God nu niet sloeg, maar weer oprichtte en het met onzen kranke niet in den dood ging, maar de Heere hem van zijn ziekbed deed opkomen, hoe staat het dan? En op die vraag, helaas, kan het antwoord niet anders dan pijnlijk

liest;

zijn.

Nog

En te

altoos in

den toon van wat Jezus

tot

„Zijn niet de tien gereinigd geworden?

zei:

zijn er geene gevonden, die geven dan deze vreemdeling?"

den geredden melaatsche zijn de negen?

En waar

wederkeeren,

om Gode

de

eere

Of

het dan in vroeger jaren beter stond? Ongetwijfeld.

Een

heilige ontboezeming als in Psalm 30 op Davids harp vertolkt een lied der aanbidding vol lof en dankzegging als Hiskia voor zijn God zong; en zoo menige andere uiting, ons in de Schrift bewaard, toont dit wel. En ook in de eeuwen, toen hier te lande Gods kerk geestelijk bloeien mocht, voerde vrome usantie den gezetten regel in, dat men ook in Gods huis niet alleen voorbidding vroeg voor den kranke, maar ook dankzegging voor wie God had opgericht. Ook waren de dankofters toen bijna vaste regel, en zulks zonder dat er over neiging tot werkheiligheid hierbij ernstig te klagen viel. En al geven we nu toe, dat deze uitwendige teekenen voor een goed deel juist op die usantie schenen te drijven, toch blijkt thans genoegzaam, hoe zulk een usantie veeleer inzinkt, zoodra ze ophoudt door een geest van waarachtigheid gedragen te worden. Als geen herstelde kraamvrouw uitgaat, of haar eerste uitgang moet naar de kerk zijn, om openlijk haar God te loven, dan doorleeft ze

werd

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen