In de schaduwe des doods - pagina 48

40 een stemme Gods, als ook nu weer in deze plage uitgaat, een zoo weldadigen invloed oefenen. Dan komt Gods kind tot inkeer. Hij wil zijn onheiligen droom, zijn zondig zelfbedrog niet langer. Neen, neen, dat is niet den Heere zijn God dienen met heel zijn hart en heel zijn ziele. Dat druischt in tegen wat hij in zijn bekeering koos. Dat is een spelen met het heilige, dat niet langer mag. En dan ziet ge den vromen zondaar opstaan en zijn boeien afschudden, en breken met zijn lauwheid en zijn verborgen zonden, en er is gejuich over zoo heerlijke zielsontwaking bij de engelen Gods. En dan teelt deze kostelijke winste vanzelf nog een andere vrucht.

Er gaat iets ritselen door het woud. Een adem des levens waait door Gods hof. En in heel den kring der Godgetrouwen komt het tot een vernieuwing, een verfrissching, een verhooging van het geestelijk leven.

Het is of de prediking meer gloed krijgt en in een toon van hoogeren ernst speelt. De dienst der gebeden wordt inniger. De gaven der barmhartigheid vloeien milder. Er is meer losmaking van banden en een sterker trekken van de koorden, die ons aan den hemel binden. Het volk heeft meer lief, en dat meer liefhebben van het Eeuwige Wezen kweekt vanzelf warmer onderlinge liefde. In de gezinnen wordt de dartelheid gedempt. De stille godsvrucht spreidt haar glansen weder. En het is of het onweder, dat losbarstte, heel onzen geestelijken dampkring heeft gezuiverd.

En

ook de gedachte, dat ge tnv ziel bereiden zult, leeft u op. Want het is wel waar, dat vreeze des doods geen bekeering werkt, en dat een godsvrucht, die alleen uit schrik voor het graf geboren wordt, het stempel der godzaligheid mist maar dit neemt niet weg, dat wie bekeerd is en zijn God vreest, als hij zoo dicht bij de poorte des doods komt, toch vanzelf tot een bereiden van zijn ziel gedrongen en geperst wordt. Want wel is het nog beter, zoo ge altijd bereid zijt, en al komt uw Heere als een dief in den nacht, toch niet overvallen wordt. Maar bij de meesten is dit nu eenmaal niet zoo. Voor de raeesten is er uit het leven naar den dood nog altoos een eindelijk

dan klaarder

bij

;

ontzettende overgang. En al wierdt ge dan gespaard, dat ge van voor de poorten des doods

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen