Onze leestafel - pagina 14

460

ONZE LEESTAFEL. Sonnetten door J.

woord van

Ruys,

A.

dr.

A,

H.

J.

Raabe

Gunning

Jr., met een inleidend J.Hzn. Utrecht. G. J.

1907.

In goed gebouwde, juist gedistribueerde sonnetten

—

d.i.

in

dezulke die niet eigenlijk reeds uitgepraat hebben vóór de slotverzen die in regelmatig stijgen de gedachte in al haar diepte beginnen

—

van angst, hoop, blijdschap of zachter in

nu eens

twijfel uitbreiden over

in berusting,

dan weer

den trageren gang der terzetten,

in stiller

de quatrainen,

om

smart neer te dalen

in zulke liederen religieuze

gedachten te ontvouwen, gebeden te formuleeren, troost ziedaar eene taak die machtige dichtergave vereischt.

te prediken,

Reeds deze overweging zou voldoende zijn om ons bij de lezing van de sonnetten van Raabe te weerhouden van een haastig oordeel. En nu daar nog bij komt dat dr. Gunning, die zijn „jongen vriend" met hartelijke sympathie bij ons inleidt, verklaart dat deze gedichten zijn „hart hebben getroffen en verkwikt, dat ze hem „opwaarts gevoerd" hebben, nu is er wel eenige aanleiding tot aarzeling wanneer ons de bekentenis van 't hart moet dat wij koel zijn gebleven bij de lezing, zelfs bij de herlezing van de meeste dezer sonnetten.

Hoe komt dat? Niet

gebrek aan sympathie voor des dichters geloof. Zijn werk doet ons in hem een oprecht man erkennen, die de behoefte heeft eenvoudig weg te zeggen hoe ook voor zijn hart de dag aan den dag overvloediglijk sprake uitstort en de uit

nacht aan den nacht wetenschap toont. Maar

—

anders

niet

tenzij

we

zeer uitnemende

—

het

is

nu eenmaal

bezitten, voegt

gave

wanneer we willen zeggen, hoe wij in zonsopgang en avondmiddagglans en nacht, het geloof, dat wij belijden gesymbolizeerd zien, datgene wat wij onze zeer eigene, diep gevoelde religieuze aandoening waanden, onvoorziens en geleidelijk in de vormen, ja zelfs ook in de door vroom gebruik volkomen afgesleten uitdrukkingen van het kerkelijk lied. Er zal eeker wel individueel zich,

stilte, in

gevoel ten grondslag liggen aan deze Bede:

Waarom, o God, Gij

weet, dat ik

blijf ik

U

ü

eoo weerstreven

?

liefheb en vereer

Als koning van mijn hart, der scheps'len Heer

Wiens Majesteit

maar

is in

de woorden

Niet overal

is

iets

ontbreekt

boven

't

al

verheven.

van persoonlijk, oorspronkelijk leven ? persoonlijke kleur. Het volgende

die

gedicht, heeft een eigen karakter, is een getuigenis;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen