Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 114

Locus DE Providentia.

114

geheerscht

had,

ook over

Nu

onderwierp.

spreekt

volken van rondom, die

de

de Heer

Omdat Nebukadn. zóó gesproken

bij

in het 15^ vers

:

Zal eene

bijl

Zal eene zaag pochen tegen

hem opheffen

zich beroemen tegen dien, die

dien, die ze trekt ?

locus classicus voor de causae secundae,

Wat

hebben.

hierboven gezegd

wat we

hetzelfde als

(c.s.)

hier feitelijk dezelfde zaak

over de naaimachine, de locomotief, enz.

Een mensch

sec. instrumentales

onderwijs

niet,

maken de

wil planken

;

ze

geeft;

in

verband

(zaag enz.),

als

zijn

te

wijl het leven

om

een spiegel,

concludeeren tot Nebukadn., die een

c.s.

rat

zich tegenover

gedragen,

God dan

als fons,

bijl,

Nebukadn.

was.

gedaan, maar mocht het alleen zeggen als nin'-nij;.

niet

op

daarin te zien de werking der

per analogiam uit

De bedoeling

wijst hier

der natuur aanschouwelijk

om

stelt hij

kracht

die de kracht

God

brengen.

is

causae sec. rationales.

echter

is

hij

hand van den man,

niets zonder de

met de causae secundae rationales

te

daarmede houwt?

Dit nu zijn de causae secundae instrumentales, alleen per analogiam

(c. p.).

de causae

is

Heere dan

Alsof een staf bewoog degenen, die het geen hout? Die uitspraak is de

omdat we

kan dat echter

zelf

maar toch kan die

;

schepter

moet een instrument nemen, Door wien worden nu de planken gezaagd ? Feitelijk door de zaag

een zaag.

werkt

is

hier vinden.

van den man op zich

zijn

heeft (cf. vers 13 en 14) zegt de

Als men een stok opheft,

!

aan

hij

Jesaja dezen vorst in het 13^ vers aan.

Door

idjn te

"ipiN,

zeggen

Had God hem den boom te

waaruit de kracht komt.

zou Nebukadn. evenals de zaag

zaag en stok /zad dat alles

bij

midden der volken zonder eenige kracht nedergelegen hebben. Jer. 10

Ik weet, o Heere! dat bij den mensch zijn

23.

:

man,

niet bij eenen

die wandelt, dat hij zijnen

gang

weg

niet is; het is

Hier vinden

richte.

we dus

de belijdenis van den profeet onder de inspiratie van den H. Geest over het feit, dat als iemand loopt en zich voorneemt ergens heen te gaan en daartoe

weg

zelf

opstaat en den

dat

het niet „bij den

weg

richt

neemt, overleggende en komende, waar hij wenscht; mensch is" maar dat bij het wandelen zelfs God onzen en onzen gang mogelijk maakt. Wij zijn aan dat besef ontzonken ;

komt zelden voor, dat wij bij het loopen denken zenuwen, bloed, kracht, enz. gaande houdt. Hoe meer hoe meer we de gemeenschap Gods gevoelen. het

Spreuken 16 stuurt

zijnen

:

9.

gang.

:

ik

had

plan

gekomen, zoodat luk, dat

mij

ik

het

God, die mijn

is

besef

dit

bij

ons

leeft,

Het hart des menschen overdenkt zijnen weg, maar de Heere Deze uitspraak is meer absoluut dan de vorige plaats,

die een subject, uitspraak van den Profeet bevat.

op

:

gehad,

ergens heen

te

Sommigen

gaan maar

er

is

ergens anders heen ben gegaan en zoo ben

op den eerst-voorgenomen weg zou overkomen

vatten dit aldus

tusschenbeide

iets ik

zijn,

aan een onge-

ontkomen. Dat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen