Starrentritsen - pagina 18
16
de Staten-Generaal, keer op keer in den steek. Ten slotte kwam iieel onze Kamerclub tegenover Groen partij koos. De groote leider stond toen ais „veldheer zonder leger." Ieder wist het beter dan hij. De minimaal-poiiticus van het ordinaire genre wist in 't
zoover, dat schier
zoo hooge plaats
En
in
nemen, dat
over dan het bekende
leiding,
Men moet Groen wat
beseffen
beste
te
hij
meter-hoog boven Groen
uitstak.
ten slotte bleven er toen geen andere candidaten, onder Groens
in
misdaad
die
trio
Keuchenius, Kuyper en van Otterloo.
van nabij gekend hebben, om te door wie dan nog „zijn den moegestreden grijsaard, in zijn
dagen
hierdoor
vrienden
toentertijd
heetten," aan verwerping gepleegd is. de Ned. Gedachten drie
feitelijke
Van honderd exemplaren gedrukt, een honderd cadeau gegeven, een tweede honderd verkocht, en een derde honderd bleef liggen bij den drukker. Alleen de toenmalige kerkelijke bladen, Wekstem, Bazuin enz. gaven
hem soms nog woorden
te lezen, die troost inhielden.
Vandaar dat Groen toen
zelf zijn dusgenaamden „aanhang" niet program van actie als conditio sine qua non stelde. Geen breed program. Dat is er eerst in '78 gekomen, maar een minimaal program inzake Schoolquaestie. En daartegen zelfs was toen het verzet nog schier algemeen. Versta 't wel, niet bij 't Gereformeerde volk, maar dit had Groen verzuimd te organiseeren. En bij ontstentenis van dit altoos trouwe volk, kreeg Groen toen schier uitsluitend met versleten Liberalen en Conservatieven van 't
langer
vertrouwde,
en
een
„Christelijk tintje" te doen. Feitelijk Conservatieven als politici, en daarbij orthodox op kerkelijk terrein, en dan, ja, voor de Christelijke School. Dit kon zoo niet langer, en daarom heeft Groen toen tenslotte doorgetast. Op zeer kleine schaal, want er stond nog schier niets gereed in slagorde. Maar doorgetast, om 't eens voor goed te doen uitmaken, dat de leus van de „Vertrauensmanner" op fiasco uitliep. Immers juist die „Vertrauensmanner," bleken steeds in trouw aan
het beginsel te kort te schieten.
Kiezersvolk
en
Kamerclub mochten en konden daarom
niet langer
los naast elkander blijven staan.
Eén band moest ze omstrengelen. En die band zou, eer de stembus een Centraal-Comité worden gelegd.
sloot,
bij
de stembus
zelf
door
Dit gaf tevens het uitgangspunt voor geheel onze verdere partij-actie.
vooruit beslist, of wat men aan de stembus vroeg, gekozene zou geleverd worden. Dat hing aan de meerderheid die wij niet in onze macht hadden. Alleen maar, op de gekozenen zelven moest men onvoorwaardelijk
Nimmer kon
straks door den
rekenen kunnen.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1915
Abraham Kuyper Collection | 108 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1915
Abraham Kuyper Collection | 108 Pagina's